DÜNYANIN İHTİŞAMIYLA ŞIMARANLARIN ACI SONU (II)

Evet,kendisine bağ, bahçe ve diğer birçok gelir verilmiş olan adam; bağ vebahçelerinin güzellikve ihtişamını görünce, aklı başından gitti, yaratılışınıve yaratanını unutarak, inkâra kalkıştı… Dedi ki, ben kıyametin kopacağını dasanmıyorum! Aman ya Rabbi… Bu nasıl bir cehalet, bu nasıl nankörlük ve bu nasılküfranı- nimettir! Kul için, yaratanını inkâr etmekten daha başka büyük günah,ne olabilir ki? Zira o (adam), bağ ve bahçenin gerçek sahibinin ALLAH olduğunuunutmakla, kendisinin acı sonunu ve felaketini hazırladığından habersizdi… Çünküo, ve onun gibi düşünüp inanan herkes; felaket ve acı son olan hüsranıziyadesiyle boyladılar! Hâlbukionunla konuşan arkadaşı onu uyarmış ve ALLAH hakkındaki kötü zannından vazgeçmesini öğütlemişti de; ama o aldırmadı! “Şöyle diyordu arkadaşı: “Fakat o benim Rabbimdir. Ve ben Rabbimekimseyi ortak koşmam!” Bahçene/bağına girdiğin zaman “Maşaallah! Kuvvet ancakALLAH’INDIR” demen gerekmez miydi? Her ne kadar beni malca ve evlatça kendindendaha az görüyorsan da! (Kehf/38,39) Nasihatlerin en güzeli, öğüt vermeninen kibar usulü bu olsa gerek. Yoldan çıkmış birini hidayet yoluna ve ALLAH’INvahdaniyetine davet etmek! Peki, tüm çabalara rağmen, sapan kişi hidayet yolunudeğil de, dalalet yolunu tercih ediyorsa ne olur? O zaman, hidayet ALLAH’TANDIRdeyip, inandığımız yolda, değerlerimizi korumaya gayret ederek; yolumuza devametmekle yükümlüyüz… Evet,mal ve evlatça;onu, kendisinden küçük gören adamın,nasihatlerdenanlamadığını vehakikati önemsemediğini anlayınca şöyle söylüyordu: “Belki Rabbim bana, senin bahçenden daha hayırlısını verir ve onun(bağının) üzerine de gökten hesaplanmış bir felaket gönderir. Böylecekaygan/kupkuru bir toprak kesiliverir.” Yahut onun suyu çekilerek yok olur da,bir daha onu arayıp da bulmaya güç yetiremezsin.” (Kehf/40,41) Hakbela göndermez kul azmayınca kelamında olduğu gibi, kendisine emanet ve imtihangereği verilmiş olan mal ve evlatlarıyla böbürlenen adamın, güvenip de yokolacağını sanmıyorum dediği kazancına bakın neler oldu: “Derken onun serveti (yok edici afetle) kuşatıldı. Bunun üzerine orayaharcadıklarından ötürü avuçlarını ovuşturmaya başladı. Orası (bağı), çardaklarıüzerinde yıkılıp kalmıştı ve diyordu ki: “Keşke Rabbime kimseyi ortakkoşmasaydım.” ALLAH’TAN başka ona yardım edecek bir fırka/topluluk da yoktu vekendi kendine de yardımcı olamadı.” (Kehf/42,43) İşte,ALLAH’IN vermiş olduğu akıl ve iradeyi hakkın davası, hakkın yolunda yürümekiçin kullanmayanların acı sonu budur… Derviş Yunus’un deyimiyle: “Mal da yalanmülk de yalan/ Var biraz da sen oyalan! Mısralarında geçtiği gibi; mal veevlatlarıyla böbürlenerek, ölümü, hesabı, mizanı ve sırat-ı hesabakatmayanların; belirli bir süre oyalandıktan sonra, tüm hesapları suya düşümyok olacaktır! Kehf suresinde, Rabbimizin; bizim öğüt almamız için misalini verdiğiadamdan ve zikrettiği ayetlerden, çokça mal ve mülk sahibi olan; bu gününMüslümanlarının büyük dersler çıkarması gerekmektedir… Zira, dünya fani, ölüm ani; hiç kimse şu dar-ı dünyada ebedi değildir…Ve dünyadaki hiçbir şeyde… Ebedi ve baki olan yalnız yüce ALLAH’IN zatıdır!...Birde kişinin önden gönderdiği Salih ameller, kişiye faydası olacaktır! Aşık nede güzel söylemiştir: “Güvenme dünya malına, varislere kalır bir gün!... Rabbimiz! Cümle Ümmeti Muhammed’i (s.a.v) hak üzerebirleştir ve Müslümanları, kazanamayacakları şeylerle sınama. Selam ve dua ile.06 Kasım 2017.