İletişim çağında iletişimsizlik

Bunasıl olur demeden önce, hızla artış gösteren insan nüfusunun ve hayata girenteknolojinin; insanları kurbiyete sevk etmesi gerekirken, aksine nasıl dabirbirinden uzak hale getirdiğine bir bakmamız lazım. En yakın dost olanlarınbile, dostlarından birinin başına gelen her hangi bir musibetin; diğerleritarafından, günler belki de aylar sonra duyulması, bize iletişim çağındayaşayan insanların nasıl da birbirlerinden bihaber yaşadıklarının gerçek bir delilidir!... Hastalıkolur, başa musibet gelir, ölüm hadisesi vuku bulur; vurdumduymazlık denilenhastalık yüzünden, insanlar arası muhabbet bağı kesilmeye mahkûm halegeliyorsa, bu bize insanlar arası bağların ne derce zayıflandığını vemuhabbetin ne kadar yara aldığını göstermektedir. Biz, “Gelmeyene gidiniz, vermeyene veriniz diye emir buyuran şanlı birPeygamber’in Ümmetiyiz” Muhabbet karşılık bulunca, adı muhabbet olur. Yoksasuyun üstünde yazılan yazıya benzer ki, bunun pek kayda değer bir kıymeti olmazzaten. Bir ailenin bireylerini düşünün ki, bunlargünlerce, aylarca hata yıllarca; birbirlerini hiç ama hiç aramasınlar,sormasınlar, sonra da yeri gelince de; biz biriz ve beraberiz desinler? Bu nekadar inandırıcı olur ki?! Yirmi beş yıldan bu yana, hatırlayabildiğimkadarıyla; kendileriyle selam veya muhabbet bağım bulunan hiçbir insanı, imkânlarımel verdiğince,musibet anlarında yalnız bırakmamaya, ihmal etmemeye gayretgösterdim… Bulunduğum yerde veya başka her hangi bir yerde olsun fark etmez;hastalık veya ölüm hadisesinin vuku bulması halinde, kendimi hep sorumluhissetmiş ve mümkün mertebe, söz konusu acıya en kısa zamanda ortak olmayaazami gayret göstermiş ve bu hali, kendi nefsimin bir sorumluluğu halinegetirmişimdir. Teknolojiylebirlikte, iletişim araçlarının insanların hayatını kolaylaştırması gerekirken; istisnalarıylabirlikte, tam aksi durumun söz konusu olduğunu çoğu kere duymakta ve şahitolmaktayız. Peki, bunun nedeni nedir? Nedeni: İnsanların çoğunun sanal dünyada,yalnız yaşayan kalabalıklardan bir kalabalığın içinde kaybolmasındankaynaklanmaktadır. Tümbunları şunun için yazdım aslında. Özellikle son beş yıldır aynı “sütunlardayazı yazdığımız insanlarınbir çoğunu; defalarca aramamıza ve hal hatırsormamıza rağmen, hemen hemen hiç birisinin ne dar günümüzde, ne de zorgünümüzde bizi aramamaları; “Çağın ismi iletişim çağı olsa da, insanların nekadar iletişimsizlik içinde olduklarına dikkatleri çekmek için bu cümleleriyazma ihtiyacı hissettim. Yoksacanları sağ olsun, pek önemli de değil zaten. Lakin bir daha anladım ki, modernçağın cenderesi birçok insanı yalnızlığa alıştırmış ve içtimai hayattanuzaklaştırmıştır. Modern zamanların ve İletişim çağının bize armağanlarındanbirisi de, bizi iletişimsizleştirdiği gerçeğinin altını özellikle kalınçizgilerle çizelim ve “Bir daha: İnsan sevgi hissini israf etmemeli! Kim nekadar sevilmeye layıksa onu o kadar sevmeli; Şairin mısralarını hatırlatıp,Unvansız ve rütbesiz köşemize çekilelim! Eh ne diyelim, ALLAH bizi, çağıniletişimsizlik belasından uzak tutsun. Selam ve dua ile…