YANAN BENİM YÜREĞİM

Orman yanarken de, kanayanyüreğimdir! Yanan benim, yanan buruk yüreğim. Yüreği yanık olan, bilir ki yanmak nedir. Yanan benim, yanan buruk yüreğim! Aksa esir, Bağdat mahpus, kıyım Yemen de, Arakan mevta, Myanmar da yas, ateşi bende. Şam direnir, Halep virane, ümmet aş derdinde, Yanan benim ben, yanan buruk yüreğim! Yolgeçen hanı olmuş, bak ecdadımın yurdu, Biz gaflete daldıkça, düşman saldırıp vurdu. Ümmetin çocukları, bin bir yere savuruldu, Vesavurulan benim, yanar dertli yüreğim! Endülüs’te devlettikve Kurtuba’mız vardı, Yakmıştık gemileri, mevsim artık bahardı. Düşmanımız yenilmiş, bizden ödü kopardı, Şimdi yalnız ve tenha, yanaryanık yüreğim! Taklit ettik düşmanı, kaybettik yolumuzu, Dağıldıkça dağıldık, bilmedik sonumuzu. İşte ondandır şimdi, yitirdik kozumuzu, Yangın yüreğimdedir, yanan dertli yüreğim. Bir zamanlar Afrika ve Balkanlar bizimdi, Minarelerden ezan, yükselen ses bizimdi. Şimdi viraneyerler, bir zamanlar bizimdi, Tufan kaplamış beni, yanar kanar yüreğim. Mizari der söyleyin, firak nereye kadar? Masumiyette kıtal, Vahdet ise tarumar. Selahaddin Alparslan, ta dirilene kadar, Durmadan yanacaktır benim yanık yüreğim!... Şiir defterimden. 22 Nisan 2019.