Yalnızlıkta sayıklamalar

Giderek siz oluyorsa bütün bir kalabalık Yüzünüz yüzlerine benziyorsa, giysiniz giysilerine Ansızın bir hastanın kendini iyi sanması gibi Gücünüz yetse de azıcık bağırsanız Bir yankı: durmadan yalnızsınız Durmadan yalnızsınız. EdipCansever. Ezilir ruhu insanınbazen, sığmaz olur dünyaya. Paramparçadır yüreği, sığınacak bir liman arar. Birinşirah arayışıdır bu. Kendinden kaçma isteği sarar insanı, ne ki kendindenkaçan insanın kendinden başka gidecek bir yeri yoktur. Kendine, kendi evine,sahip olduğu en sağlam limanına, gönlüne sığınacaktır. Kendini bulmak, kendinibilmek, kendini tanımak için yalnızlığa sığınacaktır. Yalnız kalamazsa kendinibulamayacaktır, kendine kulak kesilmesi için yalnız kalacaktır. Elde bir yalnızlıkkalacaktır, yalnız kalacaktır, yalnızlaşacaktır insan. Ve insan yalnızlıkolacaktır… Kalabalıklar içinde yalnız kalacaktır. Kurtulmak için karıştıkçainsanlara yalnızlığı artacaktır. Yalnızlığa talip olabilmek içinkalabalıklardan uzaklaşacaktır. Çekip gitmek ister yainsan, tanıdık bütün simalardan kaçarak, bildik bütün isimleri unutarak,hayatın telaşından uzaklaşarak çekip gitmek ister ya… Bazen kaçmak ister yainsan. Ama bir soru vardır nereye? Diye. Hayata koşanlara inat, hayattankaçıştır bazen kurtuluş. Kaçarakdünyadan dünyasına sığınmak ister. Dünyasını dünyadan kurtarır. Dünyaları olmazbelki ama dünyası olur… Yürür yağmurunıslattığı caddelerde. Cadde ıslanır, kendi ıslanır. ‘Yaneyane’ bir yürüyüşü olur insanın...Yürüdükçe yanar, yandıkça yürür… Yaşamalıdır, yaşamak için yürümelidir, yürümekiçin azığını alır yanına, tek azığını, yüreğini. Alarak yanan yüreğini azıkolarak yanına, yaşamaya yürür… Islatır yağmur, ıslattıkça yağmur, üşür vücudu…Yüreği ısınır… Sessizliğe sığınırinsan, Konuşmalardan, konuşmalarından, konuşanlardan kaçarak insanın en uzuncümlesine, sessizliğine sığınır. Sukut makamındadır artık hayat. Söz yerinisukuta, uğultu sessizliğe dönüşür. Sukut hüznüdür ruhun… Ve hüzün sukuta teslimolur. Çaresizliğinde yalnızlığın, merhemi olur sukut… Geceye sığınır yainsan, karanlıklara… Karanlıklar gizler diye mi geceye sığınır insan? Geceyegömülür bazen, bazen gömer geceyi içine, gecenin karanlığında aydınlanır. Geceışık olur insana, yol bulur gecenin ışığından. Gecenin karanlığında gözpınarlarından dökülen birkaç damla yaşın tonlarca ağırlığıdır, insanı bütünağırlıklarından kurtaran. Yüklerinden kurtulur insan kuş gibi hafifler.Yalnızlık ferahlatır yüreği, umut olur, huzur olur, sadra şifa olur… Geceninüstüne, hüznün üstüne, yağmurun üstüne, sukutun üstüne yalnızlık sinecektir.Yalnızlık sinecektir, kentin üstüne, Hayatın yalnızlığında var olacaktır insan…Umut olacaktır yalnızlık, olmak için, varmak için, bulmak için yalnızkalacaktır insan. [email protected]