FARKINDALIK

En çok kıskandığım insanlar bir teselliye gönülden iman etmiş olan insanlar. Bir teselliye gönülden iman edince her şey çözülüyor mu? Hayır. Büyük çözümsüzlüğe rağmen kendi içinde küçük bir çözüm. Bir nevi makro kaos içinde mikro kozmos. Bazen bütün teselliler o kadar ucuzlar ki! O teselliye kananlar ondan daha ucuz olurlar. Hayatımız gerçek bir trajedi. Aşağıda ejderha yukarıda Arslan, biz ise bir kuyunun tam ortasında tutunduğumuz dalın başındaki ekşimsi meyveleri yemekle meşgulüz. Tesellilere gönülden iman etmenin bu hareketten hiçbir farkı yok. Doğum, yaşam, ölüm arasında salınan muvakkat bir hayat. Arslan ecel, ejderha kabir kapısı. Teselliler Arslan’ı da ejderhayı da güzele ve hayra tevil eder sadece. En büyük umut aşılayıcılar umutsuzlar, en büyük kuşkucular imancılar. Her kemal adem kayasına çarpmaya mahkum. Bunu ısrarla görmezden gelenler teselliye maruz kalanlar. İmtihan her taraftan dökülen, her taraftan yara alan bir söylem. Gerçek yaşamda bu çuvalın içine sığmayan o kadar ucu sivri mızrak var ki! En mutlu zamanlar en mutsuz zamanlara; en mutsuz zamanlar en mutlu zamanlara hamile. Mutluluk, mutsuzluk insan icadı kaypak kelimeler hepsi. Yaşamak için bir kutsala sarılmak zorunda insan. Hangi kutsalın abes hangi kutsalın sahici olduğu göreceli. Göreceli bir dünyadan mutlak bir hakikat nasıl çıkabilir ki! Sanat, felsefe, din. Üç büyük teselli. Biri sezer, biri açıklar, biri buyurur. İnsan üçüne veya birine maruz kalmak zorunda. İnsan hiçbir şeyi tercih etmeyen ama her şeye maruz kalan zavallı bir varlık. Gerçekte cari olan tek bir kanun var: orman kanunu. İnsanlar dünyasının hayvanlar dünyasından tek farkı insanda farkındalık denen belirsiz bir duygunun olması. Acıyı, umudu, trajediyi doğuran bu farkındalık. Teselli bu farkındalığın ölümü. Bu farkındalık ile yaşamak güneşe dik bakmakta ısrar etmek gibi bir şey. Farkındalığı, yani sürgünü uzatmak istemeyenlerin önünde üç yol var: teselli, cinnet, intihar. En büyük talihsizlik bunlardan birini gönülden tercih edememek, hepsinden kaçmak.