SAYGISIZ NESİL

Çağımızın endişe verici ve en ürkütücü gelişmelerden biri saygısız bir neslin yetişmesidir. Yarının toplumunu oluşturacak gençlerimiz arasında büyüklerine karşı alabildiğince saygısızlığın yayıldığını endişeyle izliyoruz. Öğüt dinlemeyen, büyüklerini dikkate bile almayan, tecrübelerinden faydalanmak yerine onlara kafa tutan, aşağılayıcı bir tutum içine giren gençlerin sayısı ne yazık ki artıyor. Bütün ümmetin ümidi olan “ibadet bağımlısı” gençliğin yerini “madde bağımlısı” gençlik almış görünüyor. Bu talihsiz neslin yetişmesi, toplumun geleceği adına ürkütücüdür. Okullarda, yollarda, parklarda gürültülü ve patavatsız bir şekilde kavga edercesine birbirleriyle konuşup bağrışan, konuşmaları arasında küfürleşme sözleri de duyulan gençlere eminim sizler de rastlamışsınız. Öğüt veren büyüklerini alaya alan, uyaranlara karşı dikleşen, hakaret eden hatta saldırganlaşan bir gençlikle karşı karşıya bulunuyoruz. Elbette ki bu durumda olmayan ibadetine bağlı saygılı gençlerimiz de vardır, onları tenzih ederiz. Kültürümüzde, velev ki tokat atsa da yaşlı bir adama el kaldırılmaz, saygısızlık yapılmaz. Bu edep ailede kazandırılır. Bu nedenle gençlerin saygısız yetişmesi ailenin suçudur. Saygısız geçlerin artması, sorumsuz ailelerin arttığını gösterir. Unutulmamalıdır ki, bir yaşlıya saygısızlık yapan şahıs, babasına ve annesine de saygı göstermeyecektir. Toplumuzda özellikle gençler arasında göze çarpan saygısız tutum, sadece gençlerle sınırlı değildir ve kısa bir süre içinde de ortaya çıkmamıştır. Aksine, uzun bir sürece yayılan olumsuzlukların ürünü olarak bugün görünmeye başlamış ve neredeyse tüm toplumu kaplamış durumdadır. Cehaletin etkisiyle dine karşı lakaytlığın ve ihmal edilen sorumlulukların artması, toplumu İslam Medeniyetinden uzaklaştırmış ve Avrupa Medeniyetinin kucağına itmiştir. Bazılarının zannettiği gibi, kaybedilen ya da değiştirilen ahlaki değerlerin, bugün yakındığımız tutum ve davranışların yegâne müsebbibi, teknolojik gelişmeler değildir. Elbette internetin, sosyal medyanın yaygınlaşması, akıllı telefonların çocukların bile eline düşmesi bu konuda masum olmamakla beraber tek sebebi bu değildir. Asıl sebep, Avrupa’dan İslam coğrafyasına ithal edilen medeniyettir. Bediüzzaman’ın tabiriyle bu mim’siz medeniyet, ahlaki değerlerden yoksun, dine yabancılaşan, her şeyi çıkarı üzerinden değerlendiren bir insan tipinin oluşmasına yol açtı. Avrupa’da doğup İslam dünyasına yayılan bu garip hayat tarzı, grip hastalığı gibi önüne geçilmesi zor bir “bulaşıcı” özelliğe sahiptir. Allah temelli İslam kültürüne karşın bu yeni tarzın temelinde çıkar bulunmaktadır. Müşriklerin Lât ve Menât putları adeta birleştirilerek “menfaat” putu ihdas edildi. Kaynağını İslam’dan alan kültürümüzde sevgi, saygı, yardımlaşma ve dayanışma gibi değerler yalnız “Allah için olması” esasına dayanır. Oysa menfaat esasına dayanan söz konusu bu Avrupa kültüründe ise sevgi de, saygı da, yardım da çıkar ölçüsündedir. Çıkarsız saygının yerini “çıkar varsa saygı” olgusu almıştır. Bu nedenle babasına saygı göstermeyenler, müşterisine saygı gösteriyorlar. Oysa çıkara dayalı değerler sahtedir, sihirdir, batıldır. Toplumun genelinde yaşlılara karşı duyarsızlık görüyoruz. Ehl-i imanın bile Allah’ın emrettiği şekilde ihtiyarlarına saygılı olduklarını söylemek zordur. Açıkça söylemese de evladın babasından kaçtığı, işlerine karışmak istemeyen bir tavır içine girdikleri gözden kaçmamaktadır. Yaşlılara karşı duyarsız kalındığı, hayattan dışlandığı bir ortamda ya da saygıda kusur edildiği bir evde yetişen çocuklar elbette ileriki yaşlarında büyüklerine karşı saygısız olacaklardır. Müslüman aileler bir an önce Avrupa medeniyetinin pisliklerinden arınarak yeniden İslam Medeniyetinin nezih ve mübarek ilkelerini yaşamaya koyulmalı, yuvalarına geri dönmelidirler. Yoksa saygısız neslin tokatları dehşetli olacaktır.