HERKES KUR’ÂNI ANLAYABİLİR Mİ?

Muhterem Kardeşlerim… Herkesin Kur’ânı anlayabileceğini söyleyenler var. Birazcık Arapçası olan bir kimsenin bile Kur’ân-ı Kerimi anlayabilmesi mümkün değildir. Efendim; Konu ile alakalı olarak Hâce Muhammed Pârisâ Hazretleri, Tuhfet-üs-Sâlikîn kitabında, İmam-ı Gazâlî Hazretlerinden alarak buyuruyor ki: “Üç kimse, Kur’ân-ı Kerimin manasını anlayamaz: Birincisi, Arabiyi iyi bilmeyen ve tefsir okumamış olan cahil. İkincisi, büyük bir günaha devam eden fasık. Üçüncüsü, itikat bilgilerinden birini yanlış anlayıp, anladığına uymadığı için, hak sözü kabul etmeyen bidat sahibi.” Ehl-i Sünnet itikadından ayrılmak büyük günahtır. Bunun için bidat sahibi olan Kur’ân-ı Kerimin manasını anlayamaz. Çünkü bidatin zulmeti kalbi karartır. Görülüyor ki, Ehl-i Sünnet mezhebinde olmayan, Arabiyi çok bilse de, Kur’ân-ı Kerimi doğru anlayamaz. Yanlış anladıklarını yazarak, herkesi felakete sürükler. Kur’ana, İslam’a uymak için, Peygamber Efendimize uymak gerekir. Peygamber Efendimize uymak için de İslam Âlimlerine uymak gerekir. Kur’an-ı Kerimde “Bilmiyorsanız Âlimlere sorun” buyuruluyor. (Nahl 43) PEYGAMBER EFENDİMİZİN TEFSİRİ Peygamber Efendimizin, Kur’ândaki Âyetleri tefsir ettiği konusunda, Menâkıb-ı Çihâr Yar-i Güzîn kitabında Eshâb-ı Kiramdan Ubeyy bin Kâ'b Hazretlerinden şöyle nakledilmektedir: Bir gün Vel-Asr sûresini, Resûlullah Efendimizin huzurunda okudum. Bitirince; -Ya Resulallah! Lütfeyleyip, bu sûrenin tefsirini beyan buyurur musunuz, diye arz edince, Resûlullah Efendimiz buyurdular ki: -Birinci Âyet-i Kerimede mealen; “Allahü Teâlâ günün ahirine, sonuna yemin ederim” buyurmuştur. -İkinci Âyet-i Kerimede mealen; “Elbette, Ebu Cehil'in işi ziyanda, zelil ve başı aşağıdadır” buyurmuştur. -Üçüncü Âyet-i Kerimede mealen; “Ancak iman edenler” buyurması, Ebû Bekr-i Sıddîk içindir. “Amel-i Salih işleyenler” buyurulması, Ömer-ül Fârûk içindir ki, çok amel işleyici, şükredicidir. “Hakkı tavsiye ederler”; Osman-ı Zinnûreyn içindir ki, sabır ve hayâ sahibidir. “Sabrı tavsiye ederler”, Aliyyül Mürtedâ içindir ki, vefakârdır. Resûlullah Efendimiz Hazreti Ebu Bekir'i imana, Hazreti Ömer'i Amel-i Salihe benzetti. Hazreti Osman’ı hak işte vasiyete denk etti. Hazreti Ali'yi, sabır işinde vasiyete benzetti. Âyet-i Kerimede; “İman edenler, salih amel işleyenler, hakkı tavsiye edenler, sabrı tavsiye edenler” buyurulması, önce Allahü Teâlâ’yı, sonra Muhammed aleyhisselamı bilesin ve İslâmiyet üzerine ilerleyesin. Hazreti Ebu Bekir'i, Hazreti Ömer’i, Hazreti Osman’ı, Hazreti Ali'yi hak üzere Halife bilesin. Ümit olur ki, onların hürmetine kıyamet günü Müslümanlar safında olup, Müslümanlar zümresinde haşrolur, dirilirsin. Bütün belalardan emin olasın. Resûlullah Efendimiz buyurdu ki: “Her kim bir kere namazda veya namaz dışında Vel-asr sûresini okursa, o kimse, Allahü Teâlâ katında iki şey bulur. Biri dünyevi, biri uhrevi. Dünyevi olan, Allahü Teâlâ, ona ömrünün sonuna kadar sabır mührünü vurur. Uhrevi olan, Allahü Teâlâ o kimseyi kıyamette hak ehli ve kendi has kulları ile haşreder. Bu Vel-asr sûresi hem hakkı zikreder, hem sabrı zikreder. Bu sûreyi okuyanın, dünyada ömrünün sonu sabır üzere olur. Ahirette haşrı, hak ehli ile olur. Her âyetin sonunda çok tahıyyat, salevat ve her kelimenin sonunda çok berekat, hayrat, harflerinin mukabilinde çok derece ve hasenat vardır.” Kur’an-ı Kerimde, “Resulüm, sana indirdiğimiz Kur’anı insanlara açıkla” buyuruluyor. (Nahl 44) Allahu Teâlâ cümlemizi Kur’anı Kerim’e, Resulüne ve Âlimlerine inanan kullarından eylesin. (Amin)