BU DA TAŞRALI ÂDEM'İN ŞEHİRE HİCRETİ

TaşralıÂdem, bir köylü çocuğuydu. Yıllarca köyde, kardeşleri ve pederiyle beraber;hayvancılık ve kısmi ziraat işleriyle hayatını idame etmeye çalıştı. Âdem,köyde ilkokulu zar zor okumuş, beşinci sınıf diplomasını aldıktan sonra, kaydı,koyun çobanlığına yaptırılır pederi tarafından. Fakat Âdem’in gözü hepokumakta. Pederizin vermez, Âdem ise deruni sevdasından vazgeçmez. Günler ayları, aylaryılları kovalarken/Adem, okurum mutlaka bir gün diyor nede olsa daha erken!.Âdem didinir çabalar okumak aşkına/ Ta ki yıl olur 1989, Âdem basar yirmi beşyaşına. Bir çocuk babası taşralı Âdem/ köyden şehire Hicret etmeyi kafasındançıkarmaz hiçbir dem. DerkenHicret işi ailecek görüşülür/ Nihai bir karara herkes aynı onayı verir! Yolgöründü, menzil kalabalık bir şehir/ Mesleği olmayan garip Âdem’in elinden negelir? Köyden indiler yoğun olan bir şehire/ Âdem, yol bilmez, mesleği yok, tanıdıknerde? Şaşırdı birden bire!. Bir o yana, bir bu yanakoşturdu hiç durmadan/ Rahatı yok bu hayat’ın diyor, şayet, bir iş bulmadan. Muhacir Âdem, taşralı Âdem,mesleksiz Âdem/ Güz mevsimi gelir, Çukurova ver elini, hayat buysa der madem.Kamyon kasalarında onlarca insan, genç, yaşlı ve çocuk/ Gurbet’in hüznü ilegözlerden yaşlar süzülür boncuk boncuk!.. Fakat Âdem’in düşü, hülyası, rüyasıve aşkı başka bir sevda/ Bir erseydim muradıma, ne mal isterdim, ne bağ ne detarla. Kış’adoğru yol alır, şehire doğru Adem, evi barkı olmayan bu şehirde/ Bir mana alemitasavvur eder ve teselli bulur bazen bir mısra şiir de!. Yaz, karala diyorkendi kendine/ Böylece baş edilir ancak bu düzenle, varılır hedefin bendine.İşportacı Adem, seyyar satıcı Adem, amele Adem ve koşturan baba/ Bulduaradığını hasaneyn medresesinde, Seyda’nın rahlesinde; ey özlediğim hayat diyor:“merhaba!.. Aradığınıbulsa da Âdem, bitmez dünyanın çilesi/ Herkesin gözünde para varken, onun aşkıilim ve insan olmakta hevesi. Bir ömür boyu çalıştı bunun için/ Tepti nicedünyalıkları elinin tersiyle, muhtaçlık kemirirken her yanını için için!..İnandığı yoldan sapmadı, bağlandığı değerlerden hiç vazgeçmedi/ Aşkına muhatapolarak suni dostları asla seçmedi. Onungözü hep yükseklerde, paha biçilmez zirvede/ Akıl fukarası olanlar bunu nebilsin, düşmeyince bu şirin derde?. Taşralı Âdem, yol aldı inandığı menziledoğru emin adımlarla/ İnanç ve Sabrı, ona muştuladı aydınlık sabahı; göğeyükselen dualarla. Gitmiştikâbus dolu günler, gelmişti yepyeni vazifeler/ Anlatamadım dedi Âdem, ey gökteasılı amade avizeler. Bu nasıl bir dünya, işleri zor; durağı bir anlık/Gitmeyin, kaçmayın sevdalarım; bir daha hiç gelmesin zifiri karanlık?!. İştetaşralı Âdem’in böyle başladı hicreti/ İman+mana ve İnsan+hayat biricikhasreti. Hasretini hala sinesinde bir köz gibi saklamakta/ Saadet günleri içinher gün yeni sayfalar yoklamakta!.. O çevirdikçe ak sayfaları demet, demet/ Tauzaklardan gelir bir yüce davet, bir masum evet!. Belkianlaşılmadan yaşadı Âdem, hep böylece/ Hayat bu, bir garip hikâye; bir giriftbilmece!.. Ne mal, ne mevki ne de saltanat/ Bu sevda başka bir şey; adı:“Rahman’dan hilkat!” Bilmeyenler ne bilsin gerçek aşkı, bitmeyen derin sevdayı/Adem anladı ki gerçek hayat, yükseltmekmiş ila’yı kelimetüllahı!.. Gerçek birhayat hikâyesinde, vuku bulmuş kesitleri, şiirsel olarak sizinle paylaşmakistedim. Tüm Âdemler bu Âdem gibi dirayetli olmayabilir. Öyleyse, fırsateldeyken; hayatın acımasız cenderesinde çırpınmakta olan nice Âdemlerimizinavazına kulak verip, ellerine uzatalım ellerimizi. Selam ve dua ile.