MAHREM KONULARIN ÖĞRETİLMESİ

Bu dünya bir eğitim ve öğretim yeri, bir okul olarak yaratılmıştır. İnsan, Yüce Yaratıcının kendisine bağışladığı zekâ ve istidatlar doğrultusunda her şeyi burada öğrenir, eğitimle tekemmül eder. Çocuk doğduğunda ağlamak ve emmek dışında hiçbir şey bilmez; bir sıkıntısı yahut isteği olduğu zaman ağlar, çevresine duyurur. Bir de annesinin sütünü emer. Bunların dışında hayat için gereken her şeyi sonradan tedrici olarak öğrenir. Öğrenme ve eğitimin ilk aşaması ailedir. “Okul öncesi dönem” adı verilen bu aşamada okula hazırlık nev’inden temel ve zorunlu bilgi ve becerilerini ailede elde eder. Bu nedenle temel eğitimde anne ve babanın sorumluluğu büyüktür. Çocuğun birçok yetenekleri ailede filizlenir, keza dil öğrenir. İki yaşındaki bir çocuk anne ve babasından konuşacak kadar dil öğrendiği halde sonraki okul dönemlerinde yıllar süren bir okul eğitimiyle başka bir dil öğrenmede çok zorlanır. Demek ki okul, ailede kurulan temel üzerine inşa edilen teferruat ve süsleme işlemlerinden ibarettir. Bununla beraber, ilkokul, ortaokul ve lise eğitimi dahi ailenin gözetiminde ve onunla bağlantılı olmak zorundadır. Yoksa yine başarıdan söz etmek zor olur. Okullarda öğrenilemeyen sadece ailede öğrenilen en önemli hususlardan biri mahrem konulardır. Mahrem konulardan biri olan cinselliğin öğrenilmesi için ailede de bir eğitime gerek yoktur; kişinin doğasında bulunan buna yönelik meyil ve uyarı mekanizması, onun hiç bir eğitim almadan öğrenmesini sağlar. Hayvanlarda cinsellik daha güçlü olduğu halde hiç bir eğitim almadıkları herkesçe bilinmektedir. Ancak mahrem konulardan olan kişisel temizlik, taharet alma, gusül ve onu gerektiren haller, vücuttaki mahrem bölgelerin temizliği gibi konuların mutlaka okul öncesinde ailede öğretilmesi gerekir. Çünkü bu mahrem konularla ilgili dini hüküm ve uygulamaları bilmek her Müslüman için sorumluluktur. Her gün her mükellef için beş vakit kılınması farz olan namazın temel şartı, vücudun, elbisenin, namaz kılınacak mekânın “necaset” adı verilen maddi pisliklerden tamamen arındırılması ve keza vücudun “hades” adı verilen manevi kirden temizlenmesidir. Hades, abdestsizlik ve gusülsüzlüğün yol açtığı manevi kirdir. İşte bu kirlerin ve necasetlerin temizliğiyle ilgili dini kuralları bilmek, sağlıklı ve doğru namaz için zorunludur. Mahrem temizliğin kurallarına uygun ve doğru yapılması ailede çocuklara öğretilmelidir. Erkek çocuklara baba, kız çocuklarına da anne öğretir. Bu konuların topluluk içinde, okulda anlatılması doğru değildir, gerçekten öğretici de olmaz. Çünkü mahrem konuların sınıf ortamında anlatılması toplum psikolojisinin etkisiyle, çocuklarda gelişmeye başlayan edep ve utanma hissinin zedelenmesine yol açabilir. Bazı hocaların “Dini mahrem kuralları öğrenmede utanma olmaz.” demesi, bireysel öğretim için geçerlidir, sınıf veya topluluk içindeki öğretim için doğru değildir. Bu da ileriki yaşlarda çeşitli sorunlara neden olur. Ayrıca toplum içinde mahrem bilgileri anlatan hocaya karşı da öğrencilerin içindeki saygı hissinin sönmesine yol açar. Çocuğun akıl ve muhakemesi de tam gelişmediğinden alayvari bir tavır takınır, sınıfta hoca alay konusu edilir, ömrü boyunca silinmeyecek çirkin lakaplarla anılmasını sonuç verir. Kur’an Kursunda öğrenci iken, bir gün hocamızın taharet ve gusül konularını anlatmasından sonra sınıfta en saygılı öğrencilerin bile hocaya saygısız davrandıklarına şahit oldum. Hatta ona argo bir lakap takılmıştı. Aslında çocuklar arkadaş grubu olarak birbirlerinden de bu mahrem konuları öğrenebilirler. Okullarda küfür öğretilmediği halde her çocuğun ilk öğrendiği, küfürlü sözler değil midir? Her türlü öğrenmenin yeri okul değildir. Mesela çocuklar ezanı her gün beş kez okunan mahalle camiinden farkında olmadan öğrenirler. Keza salâ da böyle öğrenilir. Bu nedenle her cami görevlisinin, mahalledeki çocukların öğreticisi olduğu bilincinde olup ses ve makamı güzel, okuyuşu doğru olmalıdır. Giyinmek, avret yerlerini örtmek, oturup kalkmak, yemeğe alıştırmak ailede öğretildiği gibi, mahrem konularla ilgili dini kurallar da en uygun şekilde ailede öğretilmelidir. Baba ve anneler önce kendileri öğrenmeli, sonra da çocuklarına öğretmelidirler.