İSLAMCILIKLA HESAPLAŞMA VE HAKİKAT KRİZİ

İslamcılık ilehesaplaşma son dönemlerde bir alışkanlık haline geldi. Biri üç talaklaİslamcılığı boşadığı söyledi, biri İslamcılığın Müslümanların milliyetçiliğiolduğunu söyledi, biri bütün yazı hayatı boyunca İslamcılıkla/İslamcılarla alayetti ve bütün İslamcıları tek ayak üzerine durma cezası almış zavallı kişilerolarak gördü.İslamcılığın -gûya- hal-i pür melali karşısında ondan kaçankaçana.Yazık ki İslamcılığın entelektüel müdafaasını cansiperane yapan tek simahapiste. “Her putperest eskiputlarına karşı müsamahasızdır.” Cemil Meriç haklı ama bu kabil birmüsamahasızlık neyin nesi?Diyelim ki İslamcılık her türlü tekdiri hak eden bireski zaman ucubesi, bir Müslüman milliyetçiliği,peki onu boşadıktan sonra kiminleizdivaç edeceğiz, onu bıraktıktan sonra hangi milliyetin giysisini giyeceğiz? Hümanizm, modernlik,bireycilik mi veya mealizm, tarihselcilik, deizm elbisesini mi?İslam’ı/İslamcılığı bıraktıktan sonra teklif ettiğiniz libaslar Müslüman bünyeiçin ne kadar uygun? “Libassız kalalım” diyebilirsiniz.Libassız, yani üryankalmak hangi devirde mümkün olmuş ki günümüzde olsun! İslamcılık ile İslam’ıbirbirinden ayırdık diyelim, soyut/çıplak halde kalan İslam’ın ruhuna tekrarbir beden gerekmiyor mu? Bu kadim ruh için önerebileceğiniz bir beden var mı,varsa bu bedenin adını söyler misiniz? Mücahit Bilici eskimiş,yıpranmış ve hatta yırtılmış bir elbiseyi bırakıp yerine yeni bir elbisegiymemiz lazım diyor. Demek elbisesiz olmuyor. Yeni giysinin adı, markası,modeli ne peki? Cevap yok. Ya da yuvarlık cevaplar: İnsanlık, medeniyetgiysisi. Hangi insanlık, hangi medeniyet? Din’den istifa edelim fakat dinsizkalamayacağımıza göre hangi dine iş başı yapalım? Geleneği “ortodoks”diyerek küçümsediniz, yerine ikame edebileceğiniz bir “gelenek” var mı?Toplumlar geleneksiz yaşamaz çünkü. Geleneği en çok küçümseyenmodernistlerinbir buçuk asırdır bir gelenek tesis edememesi veya geçmiş ulemayıusulsüzlük ile suçlayan mealistlerin bu kadar zamandan sonra bir usul tesisedememesi, en basit bir mesele karşısında her kafadan bir ses çıkmasıoldukçamanidardır! Kabul ediyoruzİslamcılık eleştirilerinin haklı yönleri hayli fazla ama bu haklı eleştirilervar diye İslam’dan/İslamcılıktan istifa etmek, yani siperi bırakmak akıl kârımı? Bu tarz eleştirileri yapan eski İslamcıların en büyük sorunu -İhsanFazlıoğlu’nun bir yerde temas ettiği gibi-“küresizlik”, “paradigmasızlık”, “nokta-inazarsızlık” sorunudur. Bulunduğumuz “küre”yi eleştiren eski küresakinlerinin bizlere teklif ettikleri küre: “küresizlik.” Baktığımız nokta-inazarı eleştiren eski nokta sahiplerinin teklif ettikleri nokta-i nazar: “nokta-inazarsızlık.” Manzaramızıeleştirenler bize “nazarsızlığı” teklif ediyor ama unuttukları bir şey var: nazarsızmanzara olmaz. Nitekim Mücahit Bilici’nin her Müslüman birey kendi dinininmüçtehididir demesi bunun en tipik örneğidir. İslamlıktan çıkıp insanlığa terfiettiklerini söyleyen bir parça mürekkep yalamış, mazinin ilmibirikiminden/müktesebatından habersizbazı ergenlerin de en büyük sorunu yinebu. Sorunlarımızı çözmek için “yer”sizlik adresini “yer” diye gösteriyorlarbize. En büyük sorun ve hakikat krizi “yer”sizliktir oysa. Bizleri davet ettikleriadreslere/kürelere bakar mısınız: Tarihselcilik, mealizm, deizm, hümanizm…İslamcılık karşıtı bazı eski İslamcıların sarıldığı putlar. Bunlar insanlığınhangi derdine derman olabilir? Bırakın insanlığın, düşünen hangizekanınegzistansiyel (varoluşsal) problemlerine çare olabilir? Hangi akl-ıselim bu gibi yerlerde “yer” bulabilir, yer(le)şebilir? Cemaatleri ihtilafadüşmek ile itham eden mealcilerin kendi derin ihtilaflarını ve ilmikomikliklerini görmemesi ne acıdır! Düşünmek, eleştirmek ve elemek mevcutyapıyı tahrip etmek için olmamalı, onun yerine hangi yapının inşa edileceğinide göstermeli/gösterebilmeli. Aksi halde fikri anarşizm mukadderdir. ModernistMüslüman düşünürlerinİslami düşüncelerinin “içtihad” olamamasının nedeni budeğil mi? Müslümanların herdevirde yaşadığı birçok kriz var ama bu krizleri atlatacak sahih kaynakları vedinamik bir düşünce dünyaları da var. Aslında İslam’ın/İslamcılığın yaşadığıherhangi bir varoluşsal kriz yok fakat İslamcılıktan istifa eden, modernlikmağduru bazı zevatın derin bir hakikat krizi yaşadığı çok açık. Kendikrizlerini görmezlikten gelerek İslamcılığın/İslam’ın kriz geçirdiğini söylemek en büyük krizdir.