Yeryüzü bir kış geçirdi. Her yer de farklı bir yaşam. Kimi yerde Karakış, kimi yerde de sel, fırtına,kar ve boran.
İnsanlar gelen kışla birlikte, derin bir uyku moduna geçti. Elin de çep telefonu ya da televizyon başında haber, maç,filim izler oldu. Acaba bunlar olmasa idi ne ederdi insanoğlu.
Eskiden kış gelince, toplanırken evlerde. Yerel oyunlar uyanırdık o mekanlar da. "Kömgistirk" oyunu. Akıl devrede olurdu. Bir heyecan sarardı, oyun oynayanları. Kömgistirk oyunu ise, şöyle bir şey. Bir tepsi de, çorapların içine, bir yüzük saklanırdı. O, yüzüklerin çorabı ilk bulan ise oyunu kazanmış olurdu. Akıl, zeka oyunu. Aynı zamanda kişiyi sosyalleştirirdi..Gençlerin boş şeyler ile uğraşı engellerdi. Dostluklar gelişirdi. Gidilen mekan da cömertlik sofrası kurtulurdu...
Nerede kaldı o günler. Gençlik bilsin diye bu örneği verdim.
Ancak, bu oyunlardan eser yok şimdi. Başta gençlik olmak üzere, tüm toplum dijital dünyanın esiri olmuş.
Gelelim baharın gelişine. Tabiat bir uyandı. Yağan yağmur rahmetin ardından. Karakıştan sonra. Her taraf cennettten bir köşe. Açan çiçekler, güller. Karakışı unutturdu bize. Her tarafta bir gül kokusu.
Şükürler olsun bu güzel ana kavuşturan Rabb'e.
Ölümü ve ardından yeniden dirilişi bize hatırlatıyor. Her ölüm, bir yok oluş değildir diyor bu görünen değişim. Her ölüm, bize ebedi bir hayata geçişi hatırlatıyor. Yeter ki, biz iyi olalım. O'nun emrine itaat edelim.
Bu ebedi güzelliklere kavuşmak dileğiyle....
Kalın selametle...
0 Yorum