Hayatında hep aynı insanlarla yaşamış, evden dışarı çıkmamış, kimseyle doğru dürüst görüşmemiş kişiler mevcut halinin en iyisi olduğunu, bunu kaybederse sudan çıkmış balığa döneceğini zanneder.
Ülkemizde de halk çeyrek asra yakın bir zamandır idareci olarak aynı kişiler ve aynı kafa yapısına sahip insanlara muhatap oldu. “Ehveni şer” yaklaşımı ile bundan iyisi yok denildi, Muhalefet de bu kanıyı haklı çıkaracak eylem ve söylemlerde bulunarak değirmene su taşıdı.
Aklın işin içinde olmadığı, üzerinde yeterince düşünülüp tartışılmadan çıkarılan kanun, genelge ve yönetmeliklerle vaziyet kurtarılmaya çalışıldı. Aykırı çatlak sesler bastırıldı, “Bir şey olmaz kervan yolda dizilir” mantığıyla iş ve hizmetler yap-boz tahtasına döndü. Hatalı atılan adımlarla bir iş üç-beş defa tekrarlanarak yapıldı, milli servet heba edildi.
Kulaktan dolma bilgilerle donatılı insanlara yöneticilik tevdi edildi. Kendini yetiştirememiş, İlim denilince aklına sadece Fıkıh-Hadis veya tasavvuf gelen, “Dolu adam” denilince aydın veya entelektüel değil de “keramet” sahibi kişiyi anlayan, Bilimin sözü ile liderinin, abisinin veya şeyhinin sözü çakıştığında “bir hikmeti var deyip” Bilime sırtını dönen, bağlı olduğunun sözünden çıkmayan, Aklını ipotek ettirmiş insanlar bürokrasiye dolduruldu.
İpek koza içine alınıp, dış dünyayla irtibatı kestirilen, her şey iyi, memleket çağ atlıyor, herkes size sabah akşam dua ediyor denilerek, liderler kavanoza hapsedilip toplumu ve kamuoyunu okuyamamasına sebep olundu. Aktüel olaylara 3-5 gün sonra 20 yıl öncesinin saikleriyle tepki veren bir lider profili yaratıldı. Kendini güncelleyemeyen, aktif ve yeni politikalar üretemeyen, iradesi alınmış gibi davranan yönetim ekibi artık kimseyi heyecanlandırmıyor. Geleceğe yönelik iyimser bir tablo insanların kafasında yok artık…
Eşyanın tabiatında vardır. Her oluşum, her yaratılan canlı ve nesneler bozulup ömrünü tamamlamaya mahkumdur. Sistemleşmemiş yönetimler de aynı kadere mahkûm.
Batı da ve Amerika da devleti sistem yönetir. Liderlerin ve partilerin yaşamsal bir fonksiyonları yoktur. Halk sabah akşam liderinin sağlığına dua etmez. O giderse ülke n’olur endişesi yoktur. Bizim gibi ülkeler bir türlü kabuğunu kırıp devlet yönetimlerini sistemleştiremediler. Sistemleştirmelerine de bir türlü izin çıkmıyor.
Küresel oyuncular kumaşımızı iyi bildiklerinden bizim gibi ülkelerde devamlı etnik kimlik, ideoloji ve dindarlığın canlı kalmasını istiyor. Bunlar toplumların tüm enerjilerini emen, vakitlerini çalan faktörler… Yokuş aşağı inişin sebebi olarak bunlar görülmedikçe, bu saatten sonra oyunu lehlerine döndürmeleri çok zor…
Gelenler de aynı toplumun, aynı söylemlerin farklı rengi olduğundan bir müddet de onlar vaziyeti idare edip sıralarını savacaklar. Halk da zaten beklentiyi köpürtüp çitayı fazla yüksek tutmuyor sanırım.
0 Yorum