Biz ülke olarak büyük kayıp yaşıyoruz. Sorunumuz gerçekten öyle küçük bir sorun değil. Eğitim kurumlarımızdan tutunda yönetim kurumlarımıza kadar genel bakımdan her kesimin her kulvarın içinde yer aldığı büyük bir yıkım mevcut.
Kadının kadınlığını unuttuğu erkeğin adamlığını sattığı gencin gençliğini harcadığı yaşlının ihtiyarlığını kaybettiği bedbahtlığın içine düştüğümüz çetin bir zamanının içindeyiz. Sorunumuz ekonomi değil sorunumuz cehalet değil sorunumuz maddiyat değil sorunumuz adalet değil sorunumuz etiksizlik, ahlaksızlıktır. Ahlak kavramı, kavram olarak bile kullanılmamakta artık.
Evlat babasına karşı asi baba evladına karşı sorumsuz.
Kadın eşine karşı ilgili değil. Eşler birbirine karşı saygılı değil.
Patron işçisine karşı zalim İşçi patronun işini ciddiye almamakta.
Çok çetin ve ahlaksız bir zamandayız. Zaman en modern zaman ama insan modernitenin tuzağına düşmüş aciz ve ahlak yoksunu. Okuyanın cahil olduğu, cahilin yol gösteren olduğu, donanımlı adamın işsiz, liyakatsiz kişinin yüksek maaşlar aldığı işten, bir şey anlamayan torpilci bir zamandayız. Gâvurun Müslümana yaptığını izleyecek kadar da korkak bir zamandayız.
Kutsallarımıza bile ahlaksızlığımızdan dolayı kıymet vermemeye başladığımız bir zamandayız. Eskiden ekmeği yerde görünce öpüp başımıza koyduktan sonra kimse basmasın diye bir kenara koyan insanlarken çöplerin kenarını ekmek dolduracak kadar ekmeğe saygısızlaştık hepimiz.
Mutluluk denen dopamin damarlarımızdan alınmış gibi. Eskiden küçücük odalarda onlarca kişi aynı yorganın altında yatarken şimdi sıcacık odalarda ısınamayacak kadar hatırsızlaştık hepimiz.
Dünyanın bir dönüşü var diyerek dünyaya hakaret edip sırf menfaatimiz için sözümüzden dönecek kadar yine ahlaksızlaştık hepimiz.
Büyük bir sosyal çürümenin havuzundayız.
Siyasetçileri bile vaatleri topluma değil de şahıslara göre düşünerek belirledik. Hayvanları sırf içimizdeki insan sevgisi bittiği için sevmeye başladık. Oysa kendimizin de insan olduğunu unuttuk hepimiz. İnsanların kötü olduğunu söyleyip yaptığımız kötülükleri unutacak kadar da alzheimer'ız hepimiz. O derece etiksizlik yaygınlaştı. Kavgaların, cinayetlerin, haksızlıkların, liyakatsızlıkların sebebi ahlaksızlıktan türedi. Toplum ahlaksızlaşınca huzur uzaklaşırmış. O derece durumun sebebine miyopuz hepimiz. Çok basit ama nasıl olacak diye kara kara düşünmekteyiz hepimiz. Bu gemide başta yöneticiler olmakla beraber tüm halkın olduğunu unutmadan düşünmeliyiz.
Zalim zalimliğini yapıyorsa ahlaksızlıktan.
Hırsız hırsızlığını yapıyorsa ahlaksızlıktan.
Ahlak, kalbimizden, hanemizden bir çürümüş çiçek gibi kaybolup gitti.
En güzel çiçek ahlaktır oysa o çiçeği sulayamadık son zamanlarda.
Ülkemizin makamları derhal acil durum belirtip büyük bir arama kurtarma operasyonu başlatmalı.
Aranan ise Ahlak.
Ekipmanlar televizyon, telefon, sosyal medya, eğitimin ve sosyalliğin olduğu her yer. Merak etmeyin muhakkak bulunacaktır. Ancak herkes eline bir arama kurtarma ekipmanı almalı yoksa ahlakı bulmak öyle kolayda değildir.
Ahlak düzelince ekonomi düzelir.
Ahlak düzelince eğitim düzelir.
Ahlak düzelince aile düzelir.
Ahlak düzelince sosyal yapı düzelir.
Ahlak düzelince ülke düzelir.
Ahlak düzelince pazarda biberin kilosuna dert yanmayı bırakırız.
Ahlak düzelince Gazze'deki kardeşimize, Doğu Türkistan'daki kardeşimize yalnızca ağlamak ve dua ile kalmayız.
Ahlak düzelince mahkemelerle uğraşmayız.
Ahlak düzelince silahlarla uğraşmayız.
Ahlak düzelince hırsızlıkla karşılaşmayız.
Ahlak düzelince öğretmen veya öğrencilerle uğraşmayız.
Ahlak düzelince siyasetin hak için yönetmek olduğunu anlarız. Yeter ki kaybolan, kaçıp giden ya da bir şeyler karşılığında sattığımız ahlak geri gelsin. O zaman Her şey güzel olacaktır.
0 Yorum