Yaşadığımız coğrafyada, son yüz yıldan bu yana; emperyalist devletler dağıttıkları Ümmeti birbirlerine kırdırmak için var güçleriyle çalıştılar/çalışıyorlar... Avrupa'nın sanayii devrimine geçiş süreci, batının İslâm âleminin ensesine inen katmerli balyozu gibi oldu.
Çünkü Avrupalılar işgal ettikleri ülkelerin, her şeylerini yağmaladıkları gibi, kendi dilleri başta olmak üzere tüm değer yargılarını dayattılar. Ele geçirdikleri kıymetli eserleri kendi adlarına tercüme edip, dünyaya servis ettiler. Batının bu hırsızlığını Endülüs İslâm Devletini işgal ederken de görüyoruz. Daha sonraki yıllarda insaflı fizikçi batılı bir bilim insanı şu hakikati dile getiriyordu: Bizim elimizde, Endülüs eserlerinden sadece elli kitap kaldı. Ve biz o kitaplarla atomu parçaladık. Şayet tüm eserleri elimizde kalmış olsaydı, bugün galaksilerin arasında gezer olacaktık... İşte böyle, Müslümanlar düşmanlarına benzemeye çalıştıkları andan itibaren, her şeylerini kaybettiler... Tabi bununla kalmadı olay, ümmetin arasına ekilen nifak ve ırkçılık tohumlarıyla, Müslümanları birbirlerinden kopardılar. Artık Reşid-i Hilafet sancağının altında tek devlet değil, farklı armalı bayrakları olan onlarca Ulus devlet meydana geldi. Ama hiçbirinin etkinliği olmayan, suyun üzerindeki çer çöp gibi devletçikler. Yani, kısaca her şey yavaş yavaş kaybedildi ki, Filistin toprakları ve Gazze'nin bugün içinde bulunduğu acıların acısı durumu da, yukarıda anlatılanların bir sonucu olarak bu günlere kadar geldi...
Son yetmiş yıldır, parça parça olan ümmet; Mescid-i Aksa, Gazze kısacası Filistinle imtihan olunuyor.
Bu imtihan öyle bir imtihan ki, onur ve şeref imtihanıdır. Ümmetin haremine, toprağına, namusuna; en önemlisi de, Resûlullah (s.a.v)'ın Miraç emaneti olan mekanına sahip çıkma imtihanıdır. Bu sınavı geçenler rıza-i bariyi kazanır, kalanlar ise zilletleriyle baş başa kalacaklar. Onun için diyoruz ki, Gazze'ye sahip çıkmak, onu yalnızlığa terk etmemek, malıyla canıyla onun için çabalamak; her müslümanın onur, namus, hayat ve memat meselesidir.
Avrupa'nın insan haklarına dair olan ikiyüzlülüğünü dünya, tüm açıklığı ve yalın haliyle görmüş oldu. Evet, Avrupa tek dişi kalmış canavarın ta kendisidir... Halklarının bile, artık kendi liderlerine güvenleri kalmamış. Avrupa'da insanlar meydanlarda, Filistin bayraklarıyla; barbar ve canavar itrail ile destekçilerini protesto ediyorlar. İslâm alemine gelince, onlar kadar yaptığımızı söylemek gerçekten çok zor.
Hani şu Avrupa'da insan hakları (!), özgürlük falan filan var diye diye bitiremeden yırtınanlar var ya; şimdi hepsi sus pus ve zulme karşı kör, lal, sağır ve Fransız kesilmişler... Anladık ki, söz konusu Gazze ve İslâm dünyası olunca; mezkur zer-zevat göbekleriyle icazetli oldukları Netanyahu ve Joe Biden'in yanında yer almaya mahkumdurlar... Bu işler böyledir, yıllardır anlatıyoruz; hadisi Şerifte, küfrün tek millet olduğunu ama müslümanların bir türlü anlamadığını. Peki, ya şimdi?
Ama Allaha hamdolsun ki, İzzeddin el-kassam tuğaylarının şerefli mücahidleri Hamas, yedi düvele karşı büyük bir onurla savaşıyorlar ki, AmeriKAN'ını, İngiliz ve Fransızını, Alman gavurunu ve tüm tilmizlerini perişan etmişlerdir. Bataklığa saplanan itrail ve destekçileri, var güçlerini kullandıkları halde, Haması yenemiyorlar. Yenemdiklerini kabullenemedillerinden dolayıdır ki, ha bire canvarlaşıyor. Ama itrail, 7 Ekim Aksa Tufanıyla birlikte zaten kaybetti. İsrail savaşı kaybetti... Kendisi de biliyor, ortakları da biliyor. Hani dillere destan (!) demir kubbesine ne oldu? Demir kubbe, kafayı yedi, Hamas'ın el yapımı füzelerine karşı darmadağın oldu. Atılan on adet roketin iki veya üç adedini savabiliyor ancak. Diğerleri tam isabet. Allahu Ekber Allahu Ekber Allahu Ekber!... Haza min fadli Rabbi.
0 Yorum