Yazıya başlamadan önce birçok önemli gelişmenin sadece birisinden, İran’ ın gerçekleştirdiği füze atışlarından kısaca da olsa bahsetmeli.
Bu atışlarla ilgili çeşitli yorumlar yapıldı. Suikast ve cevap verilmemiş bir eylem, İsrail’ e dolaylı bir gözdağı gibi.
Aslında bunlar da var ve gerçekleşen fiili tahribat açısından yetersiz bir cevap. Bunlar değil. Başka durumlar var gibi. İlk defa uzun menzilli füzeleri böyle başarılı şekilde test etti şeklinde yorumların da eksik kaldığını düşünüyorum.
Suudi-İsrail normalleşmesinin acele ile kotarılması çabalarının yükseldiği ve nabız yoklandığı, Gazze Savaşı’ nın bitmesini bile beklemeden, soykırım devam ediyorken canlanma belirtileri gösterdiği bir süreçte geldi bu harekat. Yemen’in ABD gemilerini direkt vurmaya başladığı bir dönem ve belki de sıra ABD’ nin uçak gemilerinin vurulmasına geldiği bir dönemde gerçekleşen bu harekatın etkilerinin orta vadede gerçekleşme ihtimali ve potansiyeli göz ardı edilmemeli…
Bitti denilen stratejik sabrın da dönüşerek içinde olduğu yeni bir evreye işaret ediyor bu atışlar. Çoklu mesaj ve konumlaya tekabül ettiği gibi bölgesel ve küresel bir dizayn/konumlama işareti. Hem kendi bölgesine/mahallesine, hem küresel müstekbirlere ve hem de kendi ittifaklarına mesajlar içeriyor. Açıkçası İran, artık her an daha aktif olarak sahada olabilir. Bu, biraz da gelişmelere bağlı olacak…
*
7 Ekim Devrimi de Gazze Çocuk Soykırımı da devam ediyor ve ne yazık ki medyada önemsiz bir haberdir artık. Alışan, alışmak isteyen alışıyor.
İnsanın fıtratında da bu yönde bir eğilim elbette vardır.
Aslında yavaş veya hızlı, öteden beri soykırıma tabi tutuluyordu zaten dünya mazlumları. ABD (Emperyalizm ve küresel Siyonizm -ki Siyonizm de zaten Nazizm gibi küreseldir-) tek güç olduğundan bu yana hep yapıyor bunu. Her işgal ettiği ülkede milyonlarla insanı kırıyor, tehcir ediyor…
Terörünü bu coğrafyalarda kimi zaman tekfirci, kimi zaman tarikatçı, kimi zaman seküler ve demokrat, kimi zaman yeşile duyarlı ve özgürlükçü bir sürü maske altında ihraç ediyor. Kendilerini, demokrasi ihracı, anti semitizm, evrensel insan hakları gibi söylemlerle; BM ve diğer uluslararası mekanizmalarla korumaya alan ve dokunulmaz kılan bu meşum irade, azdıkça azmıştı ve her yaptığı yanına kalıyordu.
Ancak dikkatten kaçırılan bir durum daha var ki; direniş denen kavram ve eylem de artık küresel bir boyut kazandı ve küresel bir güç oldu. Amerika’ nın dokunulmazlığına dokunuluyor. Gemilerine direkt saldırılıyor. Yemen yapıyor bunu. Buna da alışmak gibi 7 Ekim’ le küresel düzlemde denklem belirleme gibi duruş ve hareket yeteneği/iradesi kazanmış olma olgunluğuna da dünya, alışabilecek mi?
Öncesinde örtülü ve açık yaptırım ve ekonomik ambargolarla toplumları mecalsiz bırakan siyonist irade, son darbeyi vurarak Filistin diye bir gündemi dünyanın hafızasından silmek üzere iken alışılmamış ve beklenmeyen bir tufan gibi geldi 7 Ekim Devrimi…
Çaresizliğe, vurulunca kabul etmeye hatta teşekkür etmeye alıştırılan bir dünya, karşılık vermeye alışıyor, dokunulmazlara dokunuyor. Onları tehcir edenleri tehcir etmeye, onların zihinlerde oluşturdukları sahte algıları yıkmaya, onların dokunulmaz ve yenilmez dediklerini parçalamaya başladı.
En önemlisi de bozguncuları ve imar edicileri, münafıkları ve adanmışları açık etti.
İslam üzerine, öteden beri gerilen duman ve sis perdesini yararak, gerçek İslam’ın gün yüzüne çıkmasının önünü açtı.
Sonuç olarak belirtmek gerekirse bir soykırım devam ediyorken, devam ettiriliyorken hayat, nasıl olur da devam edebiliyor? Ve her şey normalleştirilmeseydi, soykırım gerçekleştirilebilir miydi, soykırıma alışılabilir miydi, soykırım devam ediyorken sıradanlaşabilir/ unutulabilir/unutturulabilir miydi?
Evet, soykırım devam ediyor.
Gazze Çocuk Soykırımı devam ediyor ve kimisi unutuyor, yok sayıyor ve alışıyor. Hayır, böyle olmamalı diyoruz.
Soykırım devam ediyor. Soykırıma engel ol.
SOYKIRIMA ALIŞMA!
Selam ve dua ile.
0 Yorum