UYANIŞ

Kıymetli dostlar, İslam coğrafyasının sus pus olduğu şu günlerde; doğunun dertli şairi Muhammed İkbal'in uyanış şiiriyle seslenmek istedik!  Uyanmamız dileğiyle!

Derin uykuya dalan gonca, uyan, uyan kalk:

Nergis gibi gözünü açıp etrafına bak: 

Safâ sarayımızı keder, talan etti bak: 

Kuşlar ötüyor, uyan! 

Ezanlar okunmada... 

Bu ateşli feryatlar: 

Her tarafı kavurdu; 

Her tarafta bir figan... 

Uyan derin uykudan, 

Derin uykudan uyan! 

Derin uykudan uyan!  Seher vaktidir, güneş ufukta yükseldi bak! 

Sehrin kulağına kanlı bir küpe taktı. 

Sahralardan, dağlardan, kafileler, kervanlar Yola koyuldu uyan!.. 

Ey dünyayı gören göz, anlayan göz! 

Uyan da Gör ne haldedir cihan! Uyan derin uykudan: 

Derin uykudan uyan! 

Derin uykudan uyan!  Bak bütün Şark ne halde; 

Külü göğe savrulmuş... Boğulmuş bir inilti; susuyor; eser yok Bu kaybolmuş bir feryad. 

Bu toprakta her zerre bir muztarip nazardır. Hindistan'dan isyan et, Semerkand'dan, Iraktan Hemedan'dan tuğyan et; 

Bir hayat göster, canlan! 

Uyan derin uykudan! 

Derin uykudan uyan! 

Derin uykudan uyan!  Sen ne biçim ummansın? ovalar gibi sakin! 

Böyle deniz olur mu? artmıyor, eksilmiyor. 

Kabaran dalgalar yok, timsahlar kaynaşmıyor. 

Böyle deniz olur mu? 

bu denizin yarılmış Göğsünden başı göğe eren bir dalga ol da Ufuklara kanatlan 

Uyan derin uykudan; 

Derin uykudan uyan! 

Derin uykudan uyan!  Bu nokta açmaktadır bütün gizi sırları: 

Bu toprak beden bir mülk, ruh-u revanı dindir. 

Tenle can birleşirse, ten diri, can diridir Kalkanı, seccadeni, kılıçmı mızrağını Ele alıp isyan et, 

Uyan derin uykudan; 

Derin uykudan uyan! 

Derin uykudan uyan! Ezeli kanunu Hak sana, emanet etmiş Allah'ın varsa eğer, sağı sen, solu sensin! O'nun serveti sensin, 

O'nun kudreti sensin! 

Topraktan yaratılan bir kulsun sen! 

Ey insan Lâkin zemin de sensin, evet zaman da sensin, 

Hakka ermek sırrının şarabını iç ve kan! 

Şüphe uçurumundan fırla; kendini kurtar!.. 

Ne duruyorsun davran! 

Uyan derin uykudan; 

Derin uykudan uyan! 

Derin uykudan uyan! Feryad bu frenkten, onun gönül avlayan Düzenlerinden feryad! Feryad o şirinlikten, feryad o Hüsrevlıkten,

Bütün cihan virane, onun zalimliğinden 

Ey Kâ'be mi'marı, kalk bu dünyayı bir daha ma'mure haline koy. 

Uyan derin uykudan; 

Derin uykudan uyan! 

Derin uykudan uyan! (Zebur-ı Acem'den) 

(Muhammed İkbal Pakistan (1877-1938)