Ömür sermayesi, her dakika geçtikçe tükeniyor. Günler geçtikçe, bizim için biçilen, noktaya doğru yol alıyoruz. Bazen, farkında olmadan dalıyoruz, dünyanın hangemesine. Yol uzun gibi görünse de, o yolun yolcusuyuz.
Peki, yola koyulan yolcu ya da yolculuk için bize düşen görev ne?
Kendimizi fazla yormadan, her anımızı her dakikamızı veli nimet bilip ona göre yol almak.
Nasıl olsa, bir gün biz bu mekan dan gitmek istemesek te, biri bizi, "haydi bakalım işin burada bitti, başka aleme" . Bedenimiz ve ruhumuzla birlikte bu alemden göçeceğiz. Bütün dostlara elveda diyececeğiz. Bütün sevdalarımızı arkamızda bırakarak. Yol bizim, yolcu biziz. Ancak, hep yalnız kalacağız.
Günün birinde. Bu güne doğru giterken, yanımızda alınan, "Rahmet duaları olsun" Komşumuzdan, iş arkadaşımızdan, eşimizden, çocuğumuzdan. Vel hasılı, tüm insanlardan.
Yok eğer, Rahmet duası yerine, iyi ki gitti de ondan kurtulduk. Dua ve niyaz ile gidiyor isek, şimdiden, evet evet vaktimiz var iken, döngümüzü kontrol edelim. Nerede hata yapıyorum diye. Kimden uzak kaldım diye.
Giden güneşi ve anı belki geri getiremeyiz.
Ancak, kendimizi yeni bir baştan sorgulayabiliriz.
İnsan ve tabiata bir zararım oldu mu? HİÇ CAN YAKTIN MI?.. diye.
Varsa bir yanlış ya da eksiğin düzeltmeye çalış. Yoksa gidiyoruz gece gündüz.
Her dakikamızdan, her anımzdan, her yapıp ettiğizden sual edilmeden önce.
Bize biçilen hedefe doğru giderken. O halde, bu gök yüzünde hoş bir seda bırakarak yol alalım. Yolun sonu gelmeden.
Yarimiz, hep hayır duaları olsun.
Yeni bir yıla girerken.
Rabbım, yeni yılda başta tüm Değerli okuyucularıma ve tüm insanlığa hayır ve bereket getirmesini diliyorum.
Kalın selametle... 2023.
Daha fazla gösterilecek yazı bulunamadı!
Tekrar deneyiniz.
0 Yorum