Yüce Allah, Hz Âdem’in yaratılışını haber verdiği buyruğunda “yeryüzünde bir halife yaratacağını” ifade etmiştir. (Bakara,30.) Diğer bazı ayetlerde de insanın halifeliği, “O Allah’tır ki sizi yeryüzünün halifeleri olarak tayin etti” (En’am,165; Fatır,39) şeklinde bildirilmiştir.
Cenab-ı Hakk’ın en büyük harika eseri olan insan diğer varlıklardan daha üstün niteliklerle donatıldığı gibi, üstün bir paye olan yeryüzünün halifesi olmakla da taltif edilmiştir. İnsanın halifeliği en büyük sorumluluk taşımasının yanında, yaratılmışlar için ulaşılabilecek en büyük makamdır. Çünkü yeryüzünün düzenini ve diğer yaratıkları koruyup gözetmek, kendi aralarında da Allah’ın bildirdiği hükümleri uygulamak insana yüklenmiştir. Halifelik yeteneğiyle yaratıldığı için insan, yeryüzündeki ilahî kanunları kendi yararına kullanabilmekte ve dünyadaki canlılardan hiçbirinin yapamayacağı işleri yapmaktadır.
Yüce yaratıcı, insanın saygınlığını bütün mahlûkata programlamıştır. Bu itibarla Yeryüzü, canlı-cansız bütün unsurlarıyla insanın efendiliği karşısında boyun eğmiştir. Bahşedilen bu saygınlıkla insan, erişilmez en yüksek dağların üzerinden yol geçirebilmekte, en yırtıcı yaratıkları dizginleyebilmektedir. Küçük bir çocuk bile koca bir deveye sözünü geçirebilir ve onu götürüp getirir. İşte bütün bunlar insanın saygınlığından kaynaklanır. Kur’an-ı Kerim, bu durumu, “Sizin için, yeryüzüne boyun eğdiren O Allah’tır. Şu halde yeryüzünün omuzlarında yürüyün ve Allah’ın verdiği rızkından yiyin. Sonunda O’nun huzurunda toplanılacaktır.” (Mülk, 15.) Ayetinde, yeryüzünü insanın ayakları altına yüzüstü uzanmış zelil bir şahsa benzeterek tasvir etmiştir.
Böylesine yüksek bir payeye ve olağanüstü bir ilahî taltife sahip olan insan, yaşantısında buna uygun tavır ve davranışlar içinde olmalıdır. Akılsız yaratıkların yaşantısından farklı olmalıdır. Kendisinin hizmetine verilen diğer mahlûkata karşı sorumluluklarını yerine getirmesi gerektiği gibi, birbirlerine karşı da Allah’ın belirlediği ölçüler içinde davranmalıdır.
İnsan, akılsız yaratıkları değil, kendilerine rehber kılınan peygamberleri örnek almalıdır. Suretiyle “Ahsen-i takvim” yani yaratılanların en güzeli olan insan, ahlakıyla yaşantı, tavır ve davranışlarıyla da en güzel olmalıdır. Ahlak itibariyle en güzel olmayı sağlayan kurallara nezaket adı verilmektedir. Bunun da anahtarları ve en geniş biçimde örnekleri peygamberlerde bulunmaktadır.
İnsanların üzerinde gözetleyici ve rehber olarak, kendi içlerinden peygamberler gönderilmiştir. Allah’ın hoşnut olduğu bir hayatın tüm gerekliliklerini insanlara gösterir ve öğretirler. Peygamberler, halifelik hayatının nasıl olması gerektiğini gösteren model insanlardır. İnsanların ahlak ve suretçe en güzelleri peygamberlerdir. Peygamberlerin de hem sureten hem sireten en güzeli ve en üstünü Muhammed (ASV)’dır. O’nun hayatı parmak ısırtan örneklerle doludur.
Düşmanlarının bile kendisine en güvenilir anlamında “el-Emin” unvanını verdikleri O zat (ASV), bütün insanlığa sözleri ve yaşantısıyla nezaket ve uygarlık dersi vermiştir. Hayatı boyunca mübarek ağzından kaba bir söz çıkmamıştır. Yahudilerin “ölüm senin üzerine olsun!” anlamında kurnazca ve düşmanca selamlarına karşılık bile kötülük anlamı taşıyan “sam” kelimesini kullanmamış, “size iade ediyorum” anlamında “ve aleyküm” demiştir. Hatta Hz. Aişe annemiz, “sam” sözünü fark edip, “ölüm de lanet de sizin üzerinize olsun!” diyerek tepki gösterince, peygamber (ASV): “Ey Aişe, sakin ol, Allah bütün işlerde yumuşaklığı sever” buyurmuş ve nezaketini bir kez daha göstermiştir. (Müslim, Selam,10)
Birbirlerine saygısı olmayan yabani bir toplumdan bütün insanlığa örnek uygar bir toplum oluşturan peygamber (ASV), günümüzün en medeni insanları daha onun medenilik düzeyini yakalayamamıştır.
Gayr-ı Müslimlere karşı bile nezaket ve incelikten taviz vermeyen, kaba tutum ve davranışları yasaklayan bir peygamberin tabilerinin, birbirlerine karşı nezaketsiz ve kaba tutumları nasıl affedilebilir? Yeryüzü halifeliğinde en bilinçli olması gereken Müslümanlara, hele birbirlerine karşı kabalık asla yakışmaz ve kabul edilemez.
Hacca veya umreye giden her müslümanın fark ettiği gibi, Peygamber (ASV)’ın nezaketi Medine’ye sinmiştir. Bu nedenledir ki İmam Malik, Medine halkının amellerini şer’i delil olarak kabul etmiştir. Medine halkı diğer şehirlerin halklarından farklı olarak Peygamber (ASV)’ın nezaketinden önemli bir hisse aldıkları bugün bile görülmektedir. Diğer İslam şehirlerinin de Medine gibi medenî olmaması büyük bir kusurdur. “Peygamberler Şehri” unvanıyla övünen Şanlıurfa’nın da, “Peygamber şehri Medine”ye nezakette ne ölçüde benzediği konusunda özeleştiri yaparak, peygamber nezaketine sahip olma açısından kendini değerlendirmelidir.
Reklam Alanı
Diğer Yazıları
- KUTSALLIK AKILDAN BÜYÜKTÜR 01 Eki 2024, 10:01
- KALLEŞLİK 27 Eyl 2024, 09:30
- KÖPEK SEVGİSİ 24 Eyl 2024, 09:41
- İHTİLAFIN YOL AÇTIKLARI 20 Eyl 2024, 09:30
- İDEALSİZ NESİL 17 Eyl 2024, 09:33
- AŞAĞILAYICI AZAP 13 Eyl 2024, 10:31
- ADALETİN ZULME DÖNÜŞMESİ 10 Eyl 2024, 09:13
- ŞEYTAN VE PROVOKATÖR 06 Eyl 2024, 11:27
- HAK VE ZULÜM 03 Eyl 2024, 10:05
- PEYGAMBER (ASV)’IN MÜBAREK ELİ 30 Ağu 2024, 09:25
- SİNSİ YAHUDİ 27 Ağu 2024, 09:08
- RESULULLAH (ASV)’IN ÇEKİCİLİĞİ 23 Ağu 2024, 09:52
- ÜRKÜTÜCÜ TOPLUM 20 Ağu 2024, 10:08
- KORKU 13 Ağu 2024, 09:49
- NE KADAR DÖVÜNSEK YERİDİR 06 Ağu 2024, 13:39
- İSMAİL HENİYYE’Yİ KORUYAMAMAK 02 Ağu 2024, 09:41
- KANLI ELLER 30 Tem 2024, 09:27
- YANLIŞIN KÜÇÜĞÜ VE BÜYÜĞÜ 26 Tem 2024, 09:24
- PEYGAMBERİMİZE (SAV) DİL UZATAN ŞEYTANLAR 23 Tem 2024, 09:52
- AŞIRILIK VE UYDURMA 19 Tem 2024, 10:33
Popüler Haberler
Daha fazla gösterilecek yazı bulunamadı!
Tekrar deneyiniz.
0 Yorum