ÇOCUĞUN BABASINA DÜŞKÜNLÜĞÜ

Çocukluk apayrı bir âlemdir. Bir harf dahi yazılmamış,işlenmemiş bembeyaz bir sayfa gibidir. Hiç bir günahı, lekesi, yoktur. Ama olumlu-olumsuz her şeyinoluşturulabileceği donanımla birlikte gelmiştir. Nice duyguları, eğilimleri,istidat ve meziyetleri, aklın alamayacağı bir tarzda ruhunda tohum gibiekilmiştir. Doğduğu andan itibaren anne ve babanın sorumluluğuna verilmiş,onların verip işleyeceği her şeyi algılayabilecek bir konumda yaratılmıştır. Yüce Yaratıcı dünyaya gönderdiğiminnacık misafirinin kâmil insan olup ahiret âlemine hazırlanmasına yönelikeğitimi için iki unsur sevk etmiştir: Birisi: Çocuğun söz konusu eğitimi için gerekli tüm donanım. Diğeride: anne ve babasını “eğitimindeki temeli oluşturmaları” için bu iştegörevlendirmesidir. Çocuğun ilahi direktifler doğrultusunda eğitilmesi içinanne ve baba sorumlu tutulmuştur. Bu sorumluluğun başarıyla yerine getirilmesiiçin, anne ve babaya verilen şefkatin yanı sıra, çocuğa da anne ve babaya karşıakılalmaz bir düşkünlük derecesinde bağlılık, içtenlik ve sevgi verilmiştir.Yani çocuk anne ve basına düşkün olarak yaratılmıştır. Dikkatedilirse, çocuğun belli bir yaşa kadar anne ve babasına çok düşkün olduğugörülür. Doğumundan 4-5 yaşına kadar annesinden kopmaz, ondan ayrı yerdebulunmaz. Yaklaşık 10 yaşına kadar da babasına çok düşkün olur. Gün boyubabasından ayrı dursa da babasını çok özler, ona olan sevgi ve bağlılığıtartışılmaz. Babasını dünyanın en büyük, en bilgili, en cesur insanı olarakbütün güzel sıfatların en üstün konumunda görür. İştebu düşkünlük halisane, doğuştan ve fıtridir. Babanın ona vereceği eğitimdeişini çok kolaylaştırır. Babanın elini güçlendiren önemli bir avantajdır. Çünküher dediğini tartışmasız doğru bir kural olarak kabul eder; her yaptığınıtaklit etmek ister. 5-6 yaşına kadar baba çocuk için daha mükemmeli olmayan birmodel durumundadır. “Babasını herkesten üstün görmesi” nedeniyle, çocukbüyüdükçe filizlenip gelişen “üstünlük taslama” hissi gittikçe hayatınıkaplamaya başlar. Çocuklar arasında “Benim babam senin babanı döver!”tartışması darb-ı mesel haline gelmiştir. Baba,fıtri bir öğretmen olarak çocuğun bu içten bağlılık duygusundan yararlanarakdinin temel bilgilerini öğretmelidir. Anneve babanın şefkati yıpranmaz, ömür boyu bitmez, eskimez ancak çocuk belli biryaştan sonra, ilgi, eğilim ve sevgisini etkileyen farklı durumların ortayaçıkmasıyla anne ve babasına olan bağlılık ve düşkünlüğü zedelenmeye başlar,yıpranır. Çocuk,şeytanlarla ya da şeytani bir çevreyle karşılaşmaya başladıktan sonra, anne vebabasına olan ilgisinde değişme ve azalma görülür. Çünkü Anne ve baba sevgisi“Rahmanî”dir, şeytani telkinler buna zarar verir. Çocuğunşekillenmesinde anne ve babadan başka çevre ve arkadaşın da etkisi vardır. Ancakeğitimde anne ile babanın, çevre ve arkadaşın çocuğa yönelik işlemleri, tutumve konumları farklıdır. Baba otoriterdir, çocuğa yaklaşımı anne gibi ya da birarkadaş gibi olmamalıdır. Yoksa vermek istediklerini veremez, eğitiminde başarısağlayamaz. Babasını arkadaş edinen çocuğun babasından alacağı fazla bir şeyolmaz. Çünkü “baba saygınlığı” zedelenmiş olur. Sözgelimi çocuk annesinden şefkati, merhameti ve duygusallığı; babasından isecesareti, cömertliği ve çalışma hevesini öğrenir. Annede şefkat akıldanfazladır, babada akıl şefkatten fazla olmalıdır. Tavırlarında aklı ve ilmideğil de şefkatini ön plana çıkaran baba, anne konumuna girmiş olur. Böylecebabadan alması gereken hasletler çocukta gelişmemiş olur, çocuk önemli biryönden eksik kalır. Çocuk, beden gelişimi için nasıl ki farklı vitaminlere,yaşlara göre farklı gıdalar almaya muhtaç ise, ruhsal gelişimi içinde eğitiminiüstlenen her kişiden de farklı bilgiler almaya muhtaçtır. Çocuğuyla arkadaş olan baba da çocuğunu yanlış yöne kaydırmış olur. Çocuğunuçok küçük yaşlarda kendisine alıştıran, her gittiği yere beraber götüren bir baba, birtakım olumsuzlukları kazanmasınayol açar. Örneğin: arkadaş sohbetlerinde büyük bir saygı duyduğu büyüklerininşakalaşmaları, çocuk seviyesini aşan davranış ve sözleri, çocukta “büyüklerinesaygı” hissini olumsuz etkiler. Dikkate alınmayan basit görülen birçokdavranış ve sözler unutulmamalıdır ki çocuğun dikkatini çeker.