BANA BİR KELİME SÖYLE…

Sevgili dost, Bana öyle bir kelime söyle ki hiç eksilmesin. (Ali Ural; Posta Kutusundaki Mızıka) Kelimeler, kelimeleriniz, kelimelerimiz; cümlelerimizin dalları, sözlerimizin kanatları, gönlümüzün yansımalarıdır. Kelimelerimizle kurarız hayatı ya da kelimelerimizle yıkarız. “Öyle seveceksin ki kelimeleri sana yetecekler.’ Böyle diyordu Cemil Meriç. Kelimelerimizle aramız nasıl? Seviyor muyuz kelimeleri, yetiyor mu kelimeler bize, bittim dediğimiz yerde, yettim diyebilecek kelimelere sahip miyiz? Bize yeten kelimelerimiz olmalı, bizi tatmin eden, sadra şifa, derde derman kelimelerimiz olmalı. Hiç eksilmeyen,bizi çoğaltan sağaltıcı kelimelerimiz olmalı… Bana bir kelime söyle çoğaltsın beni. Bana bir kelime söyle bakışımı düzeltsin, umuda vesile olsun. Bana bir kelime söyle ki; uzak olmasın benden hep yanımda olsun, her yanımı sarsın. Bana öyle bir kelime söyle ki; iyiliğe vesile olsun, şükre yol olsun. Bana öyle bir kelime söyle ki; ruhuma iyi gelsin, canıma can, gönlüme sürur olsun… Evet, azizim hani demiştik ya; kelime ve iklim arasında bir bağ olmalı, kelimenin ikliminde ferahlamalı insan. Isıtmalı kelimeler iklimiyle, ısınmalı insan kelimelere. Hissetmeli insan kelimeleri, duymalı, sadece kulağıyla değil yüreğiyle duymalı kelimeleri… Hadi azizim bana bir kelime söyle ki güzelleştirsin beni, öyle bir cümle sun ki bana; gönlünden gönlüme, ruhundan ruhuma dilinden duyguma yol açsın. Öyle cümlelerle gel ki bana; muhabbete vesile olsun. Öyle kelimelerle gel ki bana; tutsun beni hayata bağlasın. Hadi ne olursun; hayata tutunacak cümlelerle gel bana… Kalbim aç be azizim, kalbim aç!Hadi gel, yüreğinin sarnıcında damıttığın kelimelerle gel bana. Hadi gel ve doyur kalbimi, yüreğime dost ol, yüreğinle sar beni, sarılsın yüreğinyüreğime, tutunsun, bırakmasın. Kalbim aç be azizim, hadi kalbini aç bana, kalbim açılsın sana... Hadi azizim, bana güzel cümleler söyle, bana özel cümlelerin olsun. Bana öylecümleler söyle ki; bağımız olsun, bizi birbirimize bağlasın. Yok, işte görüyorsun. Bağlamı yok kelimelerin, bağı yok cümlelerin, o yüzden bağ kuramıyoruz kelimelerle, bir cümleye bağlanıp ardın sıra gidecek cesareti bulamıyoruz kendimizde. Bak işte azizim görüyorsun! Daha bize ulaşmadan, dökülüyor kelimeler. Harfler kelimelerden kaçıyor, kırılıyor. Kelimeler, paramparça oluyor her yerinden.Harfleri tüketiyoruz, kelimeleri, cümleleri ve nihayet sözü tüketiyoruz. Bana öyle cümleler söyle ki; yarı yolda koymasın beni, kesilmesin nefesi, tükenmesin takati.Öyle cümleler olsun ki; harfler kelimelere, kelimeler cümleleresıkı sıkıya tutunsun. Güzel olduktan sonra ayrı ayrı da yürüseler olur ama illa da bir olsun, birliğe yol açsın; kelimeler ve cümleler, benden bize, parçadan bütüne, kesretten vahdete bir yol olsun. Hadi azizim! Birlikte yürüyebileceğimiz, yol arkadaşı kılabileceğimiz, bize yoldaş olacak, yolda aş olacak, gönlümüzü, aklımızı, ruhumuzu doyuracak cümleler söyle. Hadi azizim! Bana bir söz söyle. Kelimeleri bizden olsun, cümleleribizle olsun, özden gelen söz olsun, beni seni ve ötekini bir kılsın, bizde buluşsun, “Bir”e varsın… Bizde dile gelsin, bizi, “dil”e getirsin,sığınağımız olsun, sükûnetimiz, huzurumuz olsun. Bana bir kelime söyle ki; hiç eksilmesin ve de eksiltmesin…