Büyük alim, abid ve mücahid, Seyyid Safiyüddin,
Filistin, Kudüs, Lübnan ve tüm bölgeyi işgalci siyonist rejimden kurtarmak, temizlemek ve İslam ümmeti ve tüm insanlığın şeref ve haysiyetini korumak için verdiği savaşı, şehadetle sonlandırdı.
Rabbim rahmet eylesin, şehadetini kabul etsin.
*
Bir avuç kalmış izzetli, şerefli İslam ümmetinin, münafıklar ve siyonistlerden oluşan emperyalist soykırımcılarla küresel ölçekli şanlı mücadelesi devam ediyor.
Direniş unsurları liderlerinin suikastlere şehit edilmesinin büyük darbeler olduğu ancak direnişi geriletme hususunda işe yaramadığı sahada yaşananlardan da anlaşıldı.
Ayrıca direniş, evini vurarak, Netanyahu'nun Tel Aviv'de ki evinde bile artık güvende olamayacağını gösterdi.
Direniş, soykırımın temposu ve şekline göre konumlanmıştır ve manevra yapma noktasında bir zaafiyet yaşamıyor.
Düşmanın hava üstünlüğüne karşı çeşitli hava savunma sistemleri de konuşlandırıldı.
Lübnan'da, bir santim bile ilerlemelerine müsaade edilmiyor.
*
Hizbullah füzelerinden kaçan İsrail teröristleri zırlayarak ağlıyor. Oysa bir Hizbullah askeri ile onlarca İsrail teröristi baş edemeyince, uçakla bombalamak zorunda kalıyorlar. Bahsettiğim bu iki duruma dair görüntüler bu haftaya damgasını vurdu.
*
Direniş, psikolojik üstünlüğe sahip. İsrail teröristleri ise dağılıyor, dökülüyor. Hizbullah, Lübnan sınırında bu teröristlerden, subay rütbeliler de dahil olmak üzere giderek daha çok sayıda tutsak almaya başladı.
İsrail, ABD ve diğer soykırım cephesi unsurları ise havadan ağır bombardıman yapma, sivil katliam yapma, açlıktan öldürme, sivilleri toplayıp işkence ile öldürme ve tehcire zorlama gibi insanlık dışı savaş suçları işlemek dışında bir seçenek bulamıyor.
Zira savaşın sonucunu belirleyecek olan kara savaşını yapacak bir erkekliğe sahip değiller.
Yapıp ettikleri; ya havadan orantısız bombalama ve yıkım ya da çocuk ve kadın öldürme.
*
Savaş başlayalı hep iki seçenek konuşuldu. Ateşkes mi, savaşın bölgeselleşmesi mi? Bugün de aynı seçenekleri konuşmaya devam ediyoruz ancak bu defa bu iki seçeneğin belirgin hale gelmesi için ABD başkanlık seçimleri bekleniyor. Zira İsrail'in İran'a saldırı tehdidinin zamanı, şekli, kapsamı ve gerçekleşip gerçekleşmeyeceği ya da ateşkes olup olmayacağı bu seçimle de ilgili.
*
Gazze Çocuk Soykırımı
Aksa Tufanı'nın ilk haftalarında yapılan soykırımı, 'Gazze Çocuk Soykırımı' olarak isimlendirmiştim.
Maalesef öyle de oldu ve oluyor da. Soykırım, ne yazık ki, devam ediyor.
Önümüzdeki günler, büyük değişimlere ve sürprizlere gebe. Rabbim, mazlumları korusun, mücahitlerin attıklarını isabetli, ayaklarını sabit kılsın.
*
Akdoğan Özkan'ın, 'Dünyayı sarsacak 15 gün' adlı yazısından bir bölümle bitirelim:
"Tarihte bir ülkenin yüzde 80'inin yok edildiği, nüfusun yüzde 100'ünün yerinden edildiği ve ölümlerin yüzde 50'sinin çocuklardan oluştuğu başka bir savaş yaşandı mı, bilmiyorum. Ama bizim tanık olduğumuz ilk! Ve bunun soykırımdan daha doğru bir tanımı da yok, sanıyorum.
Filistinli deneyimli siyasetçi ve aktivist Hanan Aşravi, İsrail'in Kuzey Gazze'de yaptığı şeyin, insani terimlerle veya aklı başında bir hayal gücüyle kavranamaz veya anlaşılamaz olduğunu söylüyordu: “Esaret altındaki ve açlığa mahkûm edilmiş bir nüfusun yok edilmesi, spor olsun diye çaresiz ve yaralı çocukların vurulması ve bombalanması, bombalanan ve yerinden edilen toplulukların acı çektirilmesi ve korkunç toplu işkencenin keyfe dönüştürülmesi, insanlıkla hiçbir ilgisi olmayan sadist, sapkın, psikopat canavarların varlığına delalettir. Bunlar yardım edilip ödüllendirilmemeli, durdurulmalı ve cezalandırılmalıdır.”
Kimin durduracağı, cezalandıracağı halen meçhul. Bir insan olarak utancın ve beyhudeliğin bu kadar büyüğünü yaşadığımı hatırlamıyorum. Hani, “cehennem acı çektiğimiz yer değil acı çektiğimizi kimsenin bilmediği yerdir” diye bir söz vardır ya. Sanıyorum Gazzeliler için bu söz, “cehennem, Filistinlilerin acı çektiğini herkesin gördüğü ama kimsenin kılını kıpırdatmadığı bir yerdir” olarak tarih sayfalarındaki yerini alacak.""
*
Selam ve dua ile.