AİLE DE SON KARARI KİM VERMELİ?

Zaman değiştikçe, ailede karar verme merci de zamanla değişiyor. Geçmişte yani otuz yaş üzeri olan bizler, biliriz ki aile de hep son onay makamı, aile reisi olan baba idi. 

Peki, bu karar doğru olan bir şey mi?

Bu haftaki köşemiz de bu konuyu ele almak istiyorum.

Eğitim kalitesi yükseldikçe, insanın doğru karar verme erdemi yükseliyor. Evet, daha doğru karar vermeyi etkileyen başka unsurlar daha var. Bunlar, iyi bir eğitim, yaş tecrübesi, ahlaklı bir aileden yetişme, coğrafya gibi etkiler daha doğru karar vermede etkilidir.

Ancak, en önemli olan ise, eğitim ve yaş tecrübesi.

Tarihe baktığımızda örneğin, peygamberler vazifelendiğinde yaş ve aile de gelen eğitimin önemli olduğunu görüyoruz. Hz. Peygamber kırk yaşında, peygamber olarak görev alıyor. Bu sonuçla yaşın ve tecrübenin önemli olduğunu anlıyoruz.

Gelelim günümüze. Bir aile de okuma yazma bilmeyen nerdeyse yok. Aile de bu yüzden herkes az çok bilgi sahibi. Hatta aile, yaşı küçük diye söz ve karar verme hakkı vermediğiniz, bir çocuk dahi bazen aile büyüklerinden daha bilgi sahibi olabilir. Çağın, en önemli bilgi kaynağı olan internet ya da sosyal medya. Bu konuda çocuklar, aile büyüklerinden daha fazla bilgi sahibi olabilir. Bu yüzden, bir karar verilecek ise, aile de istişare mekanizması olmalı. İstişare de Rahmet olduğu, düsturunu unutmayalım. 

Evet, elbette son kararı aile ile birlikte vermeliyiz. Ancak, bu karara önderlik yapacak olan da aile büyükleri olmalı. Yani anne ve baba. Örneğin, çocuk cep telefonu isteyebilir. Ancak, nerede ne zaman cep telefonu verme son kararı ebeveynler vermeli. Çocuğun, bu isteğini doğru yerde ve zamanda cevap vermeliyiz. Hiç telefon vermemeliyiz kararı da yanlış. Çünkü, bu zamanda olmazsa olmaz olan bir şey var, o da telefon. Bir iletişim aracı. Bilgi kaynağı gibi özelliklere sahip. Telefonu çocuklardan tamamen almazsanız. Bu bir gerçek. Önemli olan, doğru yerde ve zamanda vermek. Bu kararı da istişare ile yani çocuğun fikri de alınarak karar vermeliyiz.

Buna benzer birçok durumda son kararı ebeveynler değil, istişare ile birlikte son kararı vermeliyiz. Bu sonuçla birlikte herkes, bu karar da bir payı olur. Bu pay ile birlikte, son karara da herkes uymayı bir görev addeder. 

Kalın selâmet ile...