Muhterem Kardeşlerim…
Her yazımızda olduğu gibi, sizlere önemli konuları öncelikle sahih kaynaklardan, Tam İlmihal Saadeti Ebediyye, İmamı Rabbani Hazretlerinin Mektubat, Hakikat Kitab Evinin İhlas Yayınlarından faydalanarak, bu yazımızda da “Resulullah Efendimizi anmak ibadettir” konusunda sizleri bilgilendirelim istiyoruz.
Efendim;
Mevlid, doğum zamanı demektir. Mevlid gecesi, Rebiul-evvel ayının 11. ve 12. günleri arasındaki gecedir. Mevlid Kandili 14 Eylül 2024 Cumartesi (11 Rebiulevvel 1446) Peygamber Efendimizin doğum günü, bütün Müslümanların bayramıdır.
Resulullah Efendimiz dünyaya gelince, amcası Ebu Leheb’in cariyesi Süveybe, “Kardeşin Abdullah’ın oğlu oldu” diyerek kendisine müjde getirince, sevinmişti. “Ona süt vermek şartı ile seni azat ettim” demişti. Bunun için, Ebu Leheb’in, her Mevlid Gecesinde, azabı biraz hafiflemektedir. Mevlid Gecesi sevinen, o geceye kıymet veren Müminlerin pek çok sevap kazanacağı buradan da anlaşılmaktadır.
Hâfız Muhammed ibni Cezeri Şafii diyor ki:
“Ebu Leheb rüyada görülüp, ne halde olduğu sorulduğunda, çok azap çekiyorum. Ancak, her yıl, Rebiul-Evvel ayının 12. geceleri, azabım hafifliyor. Resulullah dünyaya gelince, müjde veren cariyemi sevincimden azat etmiştim. Bunun için, bu gecelerde azabım hafifliyor” dedi.
Ebu Leheb gibi azgın bir kâfirin azabı hafifleyince, O yüce Peygamberin ümmetinden olan bir Mümin, Onun doğduğu gece sevinir, malını uygun yerlere dağıtır, ziyafet verir, böylece, Peygamberine olan sevgisini gösterirse, Allahü Teâlâ onu Cennetine sokar.” [M. Nasihat]
Resulullah Efendimiz, Mevlid Gecelerinde Eshab-ı Kirama ziyafet verir, dünyayı teşrifindeki ve çocukluk zamanındaki şeyleri anlatırdı. Hazreti Ebu Bekir de, Halife iken, Eshab-ı Kiramı toplar, Resulullah Efendimizin dünyayı teşrifindeki olağanüstü hâlleri konuşurlardı. Bu gece, Resulullah’ın doğum zamanında görülen hâlleri, mucizeleri okumak, dinlemek, öğrenmek çok sevaptır. Bugün veya ertesi gün Oruç tutmakta mahzur yoktur. Tutulması iyi olur, sevap olur.
İslam Âlimleri Mevlid Gecesine çok önem vermişlerdir. Hazreti Mevlana, “Mevlid okunan yerden belalar gider” buyurmuştur.
Mevlid Gecesi, Kadir Gecesinden sonra en kıymetli gecedir. Hatta Mevlid Gecesinin Kadir Gecesinden de kıymetli olduğunu bildiren Âlimler de vardır.
“Allahü Teâlâ bir kimseye söz ve yazı sanatı ihsan ederse, Resulullah’ı övsün, düşmanlarını kötülesin” Hadis-i Şerifine uyularak, asırlardır Mevlid kitapları yazılmış ve okunmuştur. Resulullah Efendimizi öven çeşitli Mevlid Kasideleri vardır. Meşhur olan ve Türkiye’de her zaman okunan Mevlid Kasidesini Süleyman Çelebi, 15. asırda yazmıştır. Bu kasidenin Asr-ı Saadetten sonra yazılması, bid’at olmasını gerektirmez. Çünkü Resulullah Efendimizi övmek ibadettir. Her zaman Onu övücü kasideler, yazılar yazılabilir. Onları da okumak bid’at değil, sevap olur. Mevlid-i Şerif okumak, Resulullah Efendimizin dünyaya gelişini, miracını ve hayatını anlatmak, Onu hatırlamak, Onu övmek demektir. Her müminin Resulullah Efendimizi çok sevmesi gerekir. Bu da zaten imanın gereğidir. Çok sevmek Kâmil Mümin olmanın da alametidir.
Hadis-i Şeriflerde buyuruldu ki:
“Beni ana-baba, evlat ve herkesten daha çok sevmeyen, Mümin olamaz.” [Buhari]
“Peygamberleri anmak, hatırlamak ibadettir.” [Deylemi] “Bu ibadeti, şiir olarak söylemek daha tesirli olur. Resulullah Efendimizin şairleri, camide, Resulullah’ı öven ve kâfirleri kahreden şiirler okurlardı.”
“Bir şeyi çok seven, elbette onu çok anar.” [Deylemi] “Resulullah’ı seven de Onu çok anar.”
Vehhabiler, mezhepsizler, Resulullah Efendimizi öven ve ondan şefaat isteyen Müslümanlara Müşrik damgasını basıyorlar. Bunu açıkça söyleyemedikleri için, mevlide bid’at diyorlar. Resulullah’ı övmek bid'at olmaz. Bu övgüden ancak Allah’ı sevmeyen rahatsız olur; çünkü Allahü Teâlâ Onu övmektedir:
“Biz seni Âlemlere rahmet olarak gönderdik.” [Enbiya 107]
“Senin için bitmeyen, sonsuz ecir vardır. Elbette sen en büyük ahlak üzeresin.” [Kalem 3-4]
“Allah ve Melekleri, Resule salevat getiriyor. Ey iman edenler, siz de salevat getirin!” [Ahzab 56]
Erkek kadın karışık olmadan, çalgı, müzikli ilahi ve başka haram karıştırmadan, Allah rızası için okumak, Salevat-ı Şerife getirmek, tatlı şeyler yedirip içirmek, hayrat ve hasenat yapmak, böylece, o gecenin şükrünü yerine getirmek Müstehabdır. (Ni'met-ül Kübrâ, Hadika, M. Nasihat)
Resulullah efendimizi çok övmek, mahlûkların en üstünde olduğunu söylemek, Allahü Teâlâ’nın, sevgili Peygamberine verdiği üstünlükleri saymak ve Ondan şefaat istemek, büyük ibadettir. Buna karşı koymak, koyu bir cahillik, pek çirkin bir inattır. Resulullah’ı övmek, anmak lazım geldiğine delil olarak, Ahzab suresinin “Allah ve melekleri, Resule salevat getiriyor, iman edenler, siz de salevat getirin” mealindeki 56.Âyet-i Kerimesi yetmez mi?
Vehhabi mantığına bakın
Vehhabi Feth-ul-Mecid kitabının önsözünde, “Süud torunu Abdülaziz Tevhidi yeniledi. Arabistan yarım adasına sulh ve emniyet getirdi. Oğlu Süud da, geçmişlerinin yoluna hayat verdi. Hulefa-i Raşidinin yolunu açtı” diyor. Süud oğullarının kılıçlarının keskin olmasına dua ediyor. Yunanistan’da, Atina’nın en lüks otellerinde, yüzlerce gayrimeşru cariye ile Yunan kızları arasında, yıllarca sefalet, içki ve fuhuş âlemleri sürerek 1384 [m. 1964] de zevk, safa, işret içinde ölen Süudü ve dedelerini övmek için “hayat verdi, yol açtı” gibi methiyeler söylemesi, ondan yardım dilemesi şirk, suç olmuyor da, Ehl-i Sünnetin, Allahü Teâlâ’nın sevgili Peygamberini övmesi, o yüce Peygamberin, mahlukların en yüksek derecesinde olduğunu bildirmesi, “Her istediğini vereceğim” müjdesi ile şereflenmiş olan o en yüksek Peygamberden yardım ve şefaat istemesi, suç ve şirk oluyormuş.
Utanmadan bu yazıları, din kitabı diyerek Müslümanların önüne sürmektedir. Gençleri aldatmak, Mezhepsiz yapmak için, İslam Âlimlerine, Müslümanların gözbebeklerine, Müşrik, Sapık demekten haya duymamaktadır. Hadis-i Şeriflerde, Resulullah’ın kendi yüksek makamını anlatmasına, acaba ne diyecektir. Peygamberlerin Seyyidi, gelmiş gelecek, bütün insanların en üstünü olduğunu bildirdiği için, o şerefli Peygambere de, (hâşâ) kirli kalemini bulaştırmak küstahlığını mı yapacak?
Peygamber efendimiz hem Habib hem Halil’dir
“Bazı kimseler, Peygamberimize Habib denmesi uygun değildir. Habib sevgili demektir. Allah’ın sevgilisi olur mu“ diyorlar.
Allahü Teâlâ, Muhammed aleyhisselama "Habibim" buyuruyor. Habib, sevgili demektir. Sevgi ise çeşitlidir. Ormanı, çiçeği, suyu sevmek başkadır, yemekleri, meyveleri sevmek başkadır. Ana babayı, evladı sevmek başka, hanımı sevmek başka, Allahü Teâlâ’yı sevmek daha başkadır. Bütün sevgileri yalnız hanımı sevmek gibi kabul etmek çok yanlıştır.
Şimdi İmam-ı Gazali, İmam-ı Kastalani hazretleri gibi İslam Âlimlerinden naklen Allahü Teâlâ’nın sevip sevmediği kimseleri bildirelim.
Kur'an-ı Kerim’de mealen “Allah, onları [Eshab-ı Kiramı, Salihleri] sever, onlar da Allah’ı sever” buyuruluyor. (Maide 54)
Allahü Teâlâ şunları sever:
“Sabredenleri sever.” [A.İmran 146]
“Tevekkül edenleri sever.” [A.İmran 159]
“İyilik edenleri sever.” [Bekara 195]
“Adalet edenleri sever.” [Maide 42]
“Tevbe edenleri sever.” [Bekara 222]
Allahü Teâlâ şunları sevmez:
“Aşırı gidenleri sevmez.” [Bekara 190]
“Fesadı sevmez.” [Bekara 205]
“Zalimleri sevmez.” [A. İmran 57]
“Kibredenleri sevmez.” [Nahl 23]
“Hainleri sevmez.” [Enfal 58]
Allahü Teâlâ, Peygamber Efendimize, “De ki; eğer Allah’ı seviyorsanız, bana uyun ki, Allah da sizi sevsin, günahlarınızı affetsin” buyuruyor. (A.İmran 31)
Peygamber Efendimiz de, “Allah ve Resulü bir kimseye, herkesten daha sevgili olmadıkça, iman etmiş olmaz” buyuruyor. (Buhari)
Selman-ı Farisi hazretlerinin bildirdiği Hadis-i Kudside buyuruluyor ki:
“Ey Resulüm, İbrahim’i Halil [dost] edindiysem de, seni de Habib [sevgili] edindim. Senden daha sevgili hiçbir şey yaratmadım. Sen olmasaydın Kâinatı yaratmazdım.” [Mevahib-i Ledünniyye]
Yine aynı kitaptaki Hadis-i Şerifte, “Allah, İbrahim’i Halil edindiği gibi beni de halil edindi” buyuruluyor. Şu halde Peygamber efendimiz hem Habib’dir, hem Halil’dir.
Sevginin kuvvetli olmasına aşk denir. Mevlid’de de “Habibim sana aşık olmuşam” ifadesi geçer. Bazı kimseler, nefsin şehvani arzularına aşk dedikleri için Allahü Teâlâ’nın, Habib’ini çok sevmesini, yani aşk ile sevmesini kabul edemiyorlar. “Mevlidin burası yanlış” diyorlar.
Allahü Teâlâ, en çok Habib’ini sever.
Dinde, fazla sevgiye aşk denir. Mevlidde geçen ifade de yanlış değildir. İlahi tenzihe aykırı yeri yoktur. “Allah Habibini çok sevmez” demek yanlıştır.
Allahu Teâlâ cümlemizi Kendisine layık Kul, Habibine layık Ümmet eylesin. (Amin)