Yaradan tarafından, canlı olan varlıklara hediye edilen en büyük nimetlerden biri. Dünya hayatına anlam veren, ruhun bu dünyaya açılan kapısı. Bu kapı ile seyrederiz tüm alemi.
Ancak, nice gözler vardır. Hakkı görmezler. Güneşin aydınlığını, gülün güzelliğini, semanın sonsuzluğunu, zülmün pençesini, akıp giden ömrün yolculuğunu, gençliğin nasıl ihtiyarlığa dönüştüğünü, karanlıktan aydınlığa çıkaran bu Kainat Sahibini... Görmezler.
"Sömmmün, Bükmün.." ilahi fermanı, sorgulamak onlara güç gelir.
"Seni gördüğümden beri, hayallerim çoğaldı bu dünyada".
Mısraları bana aşkı anlatıyor. Göz olmadan demek ki, tüm kapılar kapalıdır aşka.
İlahi aşkı, bana en nazenin bir şekilde yaşatan da gözlerim. Her nereye baksam O'nun eserleri çıkıyor karşıma.
Güz geldi. Dünya kıyameti yaşıyor. Her bir ağaç yapraklarını savuruyor sağa sola. Ağaçlar, çiçekler, güller birden soldu. Bu uyku aslında bir baharın müjdesi. Kıştan sonra, Kainat şaha kalkacak. Derin uykudan uyanacak tüm kuşlar ve çiçekler. Hem de en güzel örtüleri ile. En taze renkleri ile güller ve çiçekler.
Bunların hepsi bana O'nu hatırlatıyor. Sonsuzluk alemine geçişi hatırlatıyor.
Göz, güzel şeyler gördükçe, Ruh bir o kadar mutlu olur. Çirkin şeylere bakış, Ruhu karartır.
"Ne güzeldir deme, Ne güzel yaratılmış de"
Sözün hakikatini görmek istersen, Gözden, İlahi aşka giden yolu bize anlatıyor bu güzel sözlerin sahibi.
Göz ile neyi temaşa ettiysek, rüyalarımız da, onu tekrar görürüz.
Güzel bir rüya görmek için, güzele bak. Çirkine bakma.
Göz terbiyesiz olursa, hep Çirkine meyleder.
Onu terbiye etmek için de, Hak namına bakmak lazım. HAKKIN emrinde olması lazım. Bol bol okumak lazım. HAK dusturlarını...
Kalın selametle...