KİMLER YÖNETİCİ OLMAMALI?

  —Talip olduğu işten anlamayan, —İz’an sahibi ve aile terbiyesi olmayan, —Konuşma yeteneği olmayan, —Zoru görünce tırsan, zayıfı görünce ezen, —İradesiz, iktidarsız, ezik ve ürkek olan, —Korktuğu her an yalana başvuran, —Yakınları paraya karşı zaaf içinde olan, —Şerli kimselere yalakalık yapan, —Medeni insanlara dayılık yapan, —Kendi yaptığı kötülüğü, emrindekilerin üstüne atan, —Cemaatini, liyakatin önüne koyan, —Her doğru konuşanı, parayla susturacağını sanan, —Emanete hıyanet eden, —Çevresinin emrinde oturup kalkan, —Ruhi ve psikolojik sorunları olan, —Ömrü, tek düze bir iş yapmakla geçmiş olan, —Mukaddes sayılan değerleri suistimallere perde yapan, —Mensubu olduğu fraksiyona hiçbir artı değer katmayan, —Parayla veya koltuğundan aldığı nüfuzla beslediklerinin dışında seveni olmayan, —Ufku, berbat düzeyde olan, —En sıradan bir işi bile devasa bir iş olarak gören, —Hangi sözü yalan, hangi sözü gaf olduğu belli olmayan, —Çalışanlarının hakkını yemeyi övünç sebebi sayan, —Her şeyini emrine amade ettiği kişilerin bile kendisini oraya layık görmediği, —Sürekli sönük ve sinsi kimselerle çalışmayı maharet sanan kişiler yönetici olmamalı.