ŞANLIURFA - Şanlıurfalı şair ve yazar Bekir Urfalı, eski Urfa’nın unutulmaya yüz tutmuş mahalle kültürünü, komşuluk ilişkilerini ve insani değerlerini ele alan bir yazı kaleme aldı. Modernleşmenin etkisiyle değişen Karaköprü’yü eleştiren yazar Urfalı, satırlarında geçmişin sıcak ve samimi atmosferini özlemle anlattı.
Bekir Urfalı, kaleme aldığı yazısında modernleşmenin getirdiği değişimle Karaköprü’nün mahalle kültüründen uzaklaştığını belirterek, eski Urfa’yı özlemle andı.
Şanlıurfa’da modernleşmenin etkisiyle mahalle kültürü ve komşuluk ilişkilerinin kaybolmasına dikkat çeken Bekir Urfalı, “Karaköprü seni hiç sevmiyorum” başlıklı yazısında eski Urfa’nın sıcak komşuluk ilişkilerine ve kültürüne değindi.
Bekir Urfalı, kaleme aldığı yazısında modern yapılaşmanın insani değerleri gölgelediğine dikkat çekti. Yazar Urfalı, Çocukluk yıllarına uzanan hatıralarıyla eski mahalle yaşantısını, geleneksel evleri ve samimi insan ilişkilerini anlatarak geçmişe duyduğu özlemi dile getirdi.
BEKİR URFALI: İNSANLAR BİR BİRLERİNE YUKARIDAN BAKMADIĞI ZAMANLARDI
Eski Urfa'nın komşuluk bağlarını ve toplumsal dayanışmayı hatırlatan şair, şu sözlerle geçmişe kapı araladı:
“Evlerimiz yan yanaydı. Sırt sırtaydı. Him komşularımız vardı. İnsanlar bir birlerine yukarıdan bakmadığı, her şeyin tadının bozulmadığı zamanlardı. Hatır gönül geçer akçeydi. Herkes bir biriyle selamlaşır, hal hatır sorar, birbirine misafirliğe giderdi. Telefon, internet yoktu amma uzaktakilerde ihmal edilmez mektuplar yazılırdı.”
Bekir Urfalı, yazısında Urfa’nın ilk çok katlı binası olan ve halk arasında “Gökdelen” olarak bilinen Stat Apartmanı’ndan da bahsetti. Bekir Urfalı, bu yapının bir dönem Urfa’nın modernleşme sembolü olarak görüldüğünü ancak bugün çok daha yüksek binaların şehri estetikten uzaklaştırdığını ifade etti.
“GÖKDELENİN GECEKONDU GİBİ KALDIĞI YÜKSEK BİNALARIMIZ VAR ŞİMDİ”
Bekir Urfalı, eski Urfa’nın sıcak komşuluk ilişkilerini ve kültürünü şu sözlerle kaleme aldı:
“Karaköprü seni hiç sevmiyorum
Çocuktuk.
Evlerimiz yan yanaydı. Sırt sırtaydı. Him komşularımız vardı. İnsanlar bir birlerine yukarıdan bakmadığı, her şeyin tadının bozulmadığı zamanlardı. Hatır gönül geçer akçeydi. Herkes bir biriyle selamlaşır, hal hatır sorar, birbirine misafirliğe giderdi. Telefon, internet yoktu amma uzaktakilerde ihmal edilmez mektuplar yazılırdı. Bayramda seyranda onlarda hatırlanırdı. Bayram kartları gönderilir, halleri-hatırları sorulur, yâd edilir, unutulmadıkları anımsatılırdı. İnsan kıymetliydi.
Bayramlarda gurbette, askerde olan eş-dost unutulmaz, mutlaka bayram sevinci onlarla da paylaşılır, bir tebrikle de olsa hal-hatır sorulur, vefanın, dostluğun unutulmadığı gösterilirdi.
Böyle özel günler için tebrik kartları satılırdı. Sarayönü postanesinin önüne on beş gün önceden bayram kartları dizilirdi. Her yaşa hitap eden kartlar bulunurdu. Gül, çiçek, Urfa’nın değişik manzaraları, zamanın meşhur artistleri. Kurban bayramıysa alnı kınalı, boynuzlu koç kartları olurdu.
1970 in sonlarıydı. İl dışındaki arkadaşlarıma bayram tebriki bakıyorum. Yanımda iki tane benim yaşlarda genç de kart seçiyorlar.
- Oğlım İbo bax bı herahmanın resimi xoş ha.
- La ondan mıbarek remezan bayramında göndermedıx mı?
- Bı çüt kıbbeden çekılen de xoş ha. Bax ulı camı göriki, ofis çıxmış. Taa köprı başına keder her yer göziki. Allahıma spor sehêsı de göriki. Hele bax bax.
- Aha buldım. Oğlım gel bı gökdelenın resmını gönderax desinler Urfa’da apartman var.
- He la. Bızım de apartmanımızın oldığını görsınler.
(Gökdelen, Stat apartmanının halk arasındaki ismiydi. Urfa’da ilk çok katlı binaların ilkiydi. 10 katlı olduğundan halk ‘Gökdelen’ diyordu.)
Gökdelenin gecekondu gibi kaldığı yüksek binalarımız var şimdi. Estetiği olmayan, ısırgan otu gibi yakan, rahatsız eden, hiçbir güzelliği olmayan, ticaret amacı güden, komşuluğun olmadığı, sıcaklığının olmadığı beton yığınları…
Karaköprü seni hiç sevmiyorum…”