Kimi zaman sokak ortasına kurulmuş olan seyyar fırınlardaki sac üzerinde kimi zaman köyde ateşte pişirilen ev ekmeği, kokusu ve tadı ile sofralardan eksik olmayan en temel gıda. Şanlıurfa’nın kendine özgü lezzetleri arasında yer alan ve yapımı bir hayli meşakkatli ve beceri isteyen ev ekmeğinin kent kültüründe önemli bir yeri var. Lezzetli yemekleri ve yöresel tatlarıyla öne çıkan Şanlıurfa'da daha çok kırsal bölgelerde sabah erken saatlerde hazırlanan ev ekmeği, tazeliği ve sıcaklığıyla kahvaltı sofralarının vazgeçilmezi haline geliyor. Ev ekmeği, büyük ve ince açılır ve her öğünde yenilir. Yalnızca un, tuz ve su olması yeterli, hamur açıldıktan sonra sac üzerinde pişirilir. Soğumayı beklerken kuruyan bu ekmek, büyük tepsilerde üzeri örtülerek muhafaza edilir. Tüketilmek istendiğinde ise hafifçe sulanarak yumuşatılır ve yenir.
Şanlıurfa'da evlerde kadınlar ihtiyaca göre haftalık ya da aylık olarak ev ekmeği yapar. Ekmek yapım aşamasında ise kolektif bir çalışma vardır. Ekmek hamuru yoğurulur, ardından pişirmeye hazır olduğunda sac hazırlanır, ateş yakılır. Biri ekmeği açar diğeri ise ekmeği pişirerek çevirir. Tek başına zor bir iştir ancak beraberce yapıldığında yanında edilen sohbetler de bir o kadar tadından yenmez olur.
Ev ekmeğini serin ve kuru bir ortamda aylarca saklayabilirsiniz, uzun süre kalsa dahi kesinlikle bozulmaz. Urfalılar bu ekmeğe alışık. Ayrıca, Şanlıurfa'da evlerde yapıldığı için 'Ev Ekmeği' olarak bilinen ekmeği UNESCO’ya kaydettiren Türkiye, "UNESCO İnsanlığın Somut Olmayan Kültürel Mirasının Temsili Listesi"ne en çok unsur kaydettiren 10 ülkeden biri oldu. Yörede hemen hemen her evde ev ekmeği yapılır. Nane tir, nane sele, nane male olarak da adlandırılır. Aile bütçesini sarsmayan vazgeçilmez ek ekmeği sofralardan eksilmeyecek gibi...